Zweeloo; van het verleden weer in het heden

Goede vrijdag startte mijn eerste “alleen op pad met de KarinVan driedaagse”.
Ik had een plekje op de camping in Zweeloo voor drie nachten geboekt, betaald en zelfs de plaats – nummer 15 – was al bekend.
Omdat Zweeloo maar een half uurtje rijden is vanaf Alteveer, heb ik de routeplanner ingesteld op snelwegen vermijden. Leuke weggetjes ernaartoe en maar 6 minuten langer onderweg. Voelt toch meer als op reis gaan.

In het verleden
Vanaf mijn 9e gingen we met mijn familie (opa, tante en oom, neef en nicht) de kerstdagen naar Zweeloo. In mijn herinnering was het een herberg met een koperen kap boven de bar.. Daar werd door de stamgasten (vooral jagers) losgeld op gegooid waar ze een keer per jaar van op stap gingen. De herberg was zo’n pluche kleedjes plek met krakende trappen en veel houten planken. Van het eten herinner ik me eigenlijk alleen nog de versierde boter…met krullen enzo. In de avondschemering reden we vaak naar de bosrand om herten te zien.

De camping
Hoewel er later op de dag zon verwacht werd, heb ik die bij aankomst op de Knieplanden niet gezien.
Binnen een kwartier stond  het kampement. Fietsendrager en fiets eraf, stroomerop en tafel en stoel uitgeklapt. Skip tevreden aan de lange looplijn.
Ik was er helemaal klaar voor.
Les 1 van alleen op stap: kijk even beter naar waar de zon start en eindigt. (vroege zon maar ook vroeg in de schaduw van de bomen en ook nog eens in de wind).

De camping was zo goed als leeg, dus op een rondje vrienden maken hoefde ik die eerste keer niet te rekenen. Ach, voor die drie nachten (en eigenlijk dus twee hele dagen) is dat ook niet het belangrijkste.
In tegenstelling tot het rondje proefkamperen had ik nu extra lekkers meegenomen en om vier uur zat ik dan ook met een (echt) glas Cava en zoutjes, tevreden te zijn.
Zeker, omdat ik erop gerekend had dat de avond fris zou zijn, had ik Netflix al even leeggetrokken en een hele serie gedownload. Mij krijgen ze niet gek.
Met een wijntje en Netflix had ik een prima avond in de Van en rond 11 uur ging het licht uit.

Zaterdagochtend werden Skip en ik wakker met een heerlijk zonnetje in de bus en bij het uitstappen was het frisse windje wel voelbaar maar acceptabel. Bikkel als ik ben, buiten is buiten, dus een ontbijtje met  percolatorkoffie gewoon in de buitenlucht.

Lopen en fietsen was mijn plan.
Als een echte toerist had ik thuis al drie rondwandelroutes gedownload en geprint…gekker moet het niet worden Winters!
De eerste wandel ronde was Aalden Rondomme
Ik had ook de Dichtersroute geprint, die kon ik dus zondag (eerste Paasdag wel lopen).
Na de lunch (met een lekker glas wijn) heb ik ook nog een rondje van 25 kilometer gefietst om vooral ‘dat bos’ te vinden. Dat is niet gelukt, trouwens.
Na een zoveelste rondje met Skip (die heeft evenveel gelopen als ik en hinkt een beetje omdat we ook heel veel met de ballen gespeeld hebben) hield ik het wel voor gezien.
Ik had een dikke ijs wel verdiend en bereidde me voor op het Paasvuur dat 1e paasdag in de hens gestoken zou worden.

In de vroege avond (koud en dus allang IN de KarinVan) belde mijn dochter, die op Texel bij mijn moeder was. Oma was toch wel echt ziek en ze maakte zich zorgen.
Ze was warrig, koortsig en gewoon goed beroerd.
Dat gaat toch minder fijn slapen…..dus de 1e paasdag startte erg vroeg.
Rond 7 uur waren Skip en ik al aan de wandel. Fijn ook dat bevroren veldje 🙂

Met mijn dochter heen en weer append en bellend, werd besloten de huisarts op Texel te laten komen.
Daarmee kwam er in mijn hoofd al een einde aan het uitstapje.
Je zorgen maken over de gezondheid van je moeder, zet niet echt aan tot ontspannen in de zon zitten. Toen dus om twee uur ‘s middags de melding kwam dat ze waarschijnlijk een blaasontsteking had (of iets anders dat een ontstekingswaarde van 148 ipv 5 in haar bloed veroorzaakte), besloot ik de boel in te pakken en naar Texel te rijden.
Gelukkig konden Willem en Aly de fietskar en een stoeltje bij me ophalen, want dat zijn van die onnodige dingen.

Via Leeuwarden over Zurich naar Den Oever en weer met de boot naar Texel.

Ik had me deze dagen iets anders voorgesteld. Ik zit dus nu op Texel, met de KarinVan op de oprit van mijn moeder.
Vanmiddag is de huisarts weer langs geweest, want het gaat ondanks de medicijnen, niet heel goed met haar.
Een verdenking van Corona en misschien longontsteking. Ze ligt op bed en ik tik deze post.
De agenda is voor deze week leeggeveegd.

Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt.