De zondagen zijn rustdagen, dus ik laat je met rust.
Elke zondag een gedicht dan maar.
Dit alles Ik was je kwijt voordat ik je bezat, ik heb je al gemist voor ik je kende; er is klaarblijkelijk nog meer ellende dan ik voor mogelijk gehouden had En elke keer dat wij elkaar bekenden, en alles wat je zogenaamd vergat - Ik zou iets voor ons willen doen, maar wat ik doe, het zal zich nooit ten goede wenden. De ergste droefenis is trouwens pas gekomen met het vreselijke weten dat ik je nooit in wezen heb bezeten, terwijl ik zo bezeten van je was. Ik wilde dat ik even kon vergeten hoe onvergetelijk dit alles was. Jean-Pierre Rawie uit: Kwade trouw, Amsterdam; Bert Bakker, 1986
Eén reactie
Prachtig gedicht.
Rauwe rouw
Reacties zijn gesloten.