Je mag een periode werken in een zomerse stad in Europa. Waar ga je naartoe en wat wil je leren?
De eerste eis die ik aan mezelf oplegde….het mag niets met onderwijs en onderwijs met ICT te maken hebben. Vakantie is vakantie en je moet even weg van je “studie eiland”. Het mag ook niet online zijn, want daar ben ik al teveel.
Wij zijn hier thuis echte digitaal ramptoeristen, dat betekent dat we lekker volgen hoe alle dummies op zaterdag in de zwarte zaterdagen rij aansluiten. Daarvoor volgen we natuurlijk de Twitteraccounts maar zijn ook niet te beroerd om er af en toe de Europese filemeldingskaart voor open te slaan.
Ik ben zelf een chaoot als het gaat om voorbereiding van mijn vakantie en inpakken doe ik op het laatste moment. Ook als het gaat om de “spullenbak” moet je niet bij mij zijn. We gooien onze auto ook niet vol met aardappelen, pindakaas en hagelslag. Het enige dat altijd lastig mee te nemen is, is de slacentrifuge die net nooit lekker past.
Toen Karin met deze opdracht kwam bedacht ik dat ik net gelezen had dat er afgelopen zaterdag 11.000 meldingen bij de ANWB alarmcentrale binnengekomen waren van gestrande reizigers.
Hoe mooi kan ik het hebben, digitaal ramptoerisme omzetten in werkelijke verhalen?
Ik vertrek dus (fictief hè) voor 2 weken naar een steunpunt van de ANWB om daar te luisteren naar de verhalen van de gestrande reiziger. Als het om mijn leren gaat is dat een van de grotere uitdagingen. Natuurlijk heb ik een aardige babbel, spreek goed Engels en redelijk Duits en Frans…..dat zit allemaal wel snor. Maar hoe schakel ik mijn mening uit en voorkom ik dat ik brullend van het lachen of huilen van geen enkele waarde ben voor de gestrande beller.
Wat kan ik dan allemaal verwachten, ervan uitgaand dat de zware gevallen en echte enge dingen door mijn collega’s die veel meer ervaring hebben worden opgepakt
Mevrouw,
- ik heb mijn kinderen op de vorige parkeerplaats laten staan…..
- We zagen ineens ons linker achterwiel voorbij komen….
- Mijn vrouw heeft met haar kwade kop de deur van de auto dichtgegooid…en sleutel zat er nog in.
- Wat is de wisselkoers van de Drachme?
- We weten niet waar we zijn
- Onze mobiele telefoon is weg en we kunnen nergens een telefooncel vinden
Of maak ik het allemaal te licht en te makkelijk?
Ik heb in elk geval bewondering voor de ramp oplossers en helpers…..daar wil ik wel eens even bij horen.
Op naar Lyon, München of Barcelona dus?
Dit is de laatste opdracht van #Zomerbloggen georganiseerd door Karin Ramaker
2 gedachte op “Zomerbloggen: van ramptoerist tot luisterend oor”
Ha ha wat een leuke vakantieplek -respect voor de medewerkers inderdaad- en die vragen.. Kunt u vertellen waar ik op vakantie ben?
Met dat vloeiende Engels, Frans en Duits van jou, ben je echt tot steun. Appeltje Eitje.
Fijne vakantie!
Gewoon direct je verbazing en je schaterlach op je blog gooien, dan ben je er vanaf en kan je er later nog eens hartelijk om lachen als je het telefoongesprek netjes en beleefd weer hebt afgesloten 🙂
Reacties zijn gesloten.