Graven in mijn herinneringen van de 6e klas op de Montessorischool in de Palleasstraat in Utrecht. We schrijven de vorige eeuw 1973…
Wie zaten er ook alweer bij mij in de klas, wat hebben we dat laatste jaar gedaan, was het eigenlijk wel leuk daar? De musical….Tovenaar van Alkmaar in een zalencentrum….mijn eerste zoen van Josef…het schoolkamp…
Even naar Schoolbank, waar ik niet echt foto’s zie en ook dezelfde vage bewoordingen over school dat het best leuk was ….gelukkig heb ik die laatste klassenfoto nog in mijn eigen fotoboek.
Op zoek naar mijn poëziealbums, de vriendenboekjes van voorheen…..
“Dit album is van mij zo lang ik hoop te leven, Karin is mijn naam, mij bij de doop gegeven, Winters is mijn van…van vaderlijke stam, Utrecht is de plaats waar ik ter wereld kwam”
Al die namen vanaf dat ik 7 jaar was…in 2 poëziealbums…..opa’s, oma’s…mijn ouders, de juffen en meesters van school. Mijn vriendje (9 jaar)…die ook beschrijft dat we gingen trouwen….zijn moeder die er zelfs een borduurwerk bij geplakt heeft.
Mijn vriendinnetjes die echt alles uit de kast haalden op elkaar met tekeningen, tiptaptops en poëzieplaatjes te overtreffen.
Wat weet ik nog meer van de 6e?
Ineens heb ik de map met mijn schoolrapporten op mijn schoot
Dat het een heerlijke school was….het Montessori principe paste bij mij….dat ik veel fouten maakte, dat ik slordig was met taal en rekenen….dat ik uiteindelijk 545 punten had voor de Cito en naar het Bonifatius Lyceum mocht.
Wat er anders is dan nu (zonder waardeoordeel).
Ik heb mijn moeder en vader vroeger nooit op school gezien…..vanaf de 2e liep ik alleen en soms met mijn broertje naar school…en moest daarbij de toen al drukke Bilstraat oversteken.
Luizenmoeders, Fluorvaders, Timmeropa’s, Leesmoeders….niets van dat al.
De school stond naast het klooster dus soms zat ik bij juffen of meesters, soms bij zusters en paters. In de 6e …was gedurende mijn schooltijd Zuster Theresia veranderd in juffrouw Westendorp.
Misschien heeft het Montessori onderwijs me een duwtje gegeven naar wie ik nu ben….maar echt….ik moet diep graven.
En mijn vriendinnetjes?
In mijn poëziealbum zeggen ze dat ze me nooit vergeten…..dat heb ik denk ik ook in hun album gezegd
Als duiveltjes bidden
en engeltjes vloeken
Als katten en muizen elkander bezoeken
Als steentjes drijven in de Rijn
Dan pas zal ik je vergeten zijn.
Dit is de derde opdracht van #Zomerbloggen georganiseerd door Karin Ramaker
3 gedachte op “Zomerbloggen, iets met de de lagere school”
HAHA Wat een mooie samenvatting!
Dat geloof in je eigen kunnen nog steeds een cijfer nodig heeft? ♥
Dit album is van mij zolag ik heb het leven enz…..Daar begint ook mijn poëziealbum mee.
Je hebt een leuke blogje bij elkaar gesprokkeld. Misschien toch even bij de timmeropa langs geweest.
Groetjes, Ria
Ja, die schoolrapporten. Leuk om terug te kijken!
Reacties zijn gesloten.