Zielenheil en zaligheid

En Karin…..hoe gaat het gemiddeld genomen met je?
Ik ga gemiddeld genomen best goed….ik ben in beweging…ik ga weer meer naar buiten en maak ook afspraken met mensen in levende lijve. Ik hou natuurlijk mijn hart vast als het over de Corona ontwikkelingen gaat, maar wie heeft dat niet?

Doordeweeks heb ik gevulde en gevarieerde werkdagen, tot Skip gaat klieren omdat hij naar buiten wil.
De weekenden wennen ook steeds meer, vooral de langere rondjes lopen met Skip zijn lekker. Ik vond afgelopen weekend weer vlakbij een heerlijk rondje van 7 kilometer.

De werkdagen zijn momenteel gevuld met het schrijven van het boek alle dagen digitaal, niet alledaags. Daarbij horen ook interviews, fotosessies en flinke schrijfsessies.
Zakelijk is het nog niet optimaal, maar ik accepteer het minder verdienen versus slecht om kunnen gaan met werkstress en deadlines.

Allerzielen
Ik zit in een rouwfase waarin ik geaccepteerd heb dat Paul er niet meer is, niet meer terugkomt en ik alleen verder moet. Soms zijn er zelfs dagen dat ik bijna niet aan hem denk.
Vlak voor het naar bed gaan sta ik wel altijd even stil bij zijn foto en praat hem bij….dit was de dag. Soms met een lach, vaak met een traan.

Ik heb inmiddels wel besloten dat, ondanks zijn ontkenning, hij in een ‘soort’ van hemel is. Dat is makkelijker dan ervan uitgaan dat er niks is na de dood (Paul heeft dat altijd volgehouden, zelfs als gepensioneerd Katholiek)
Ik droomde laatst voor het eerst weer even bewust over Paul. Hij zat in het vest dat hij aan had bij zijn crematie, in het zonnetje tegen een muurtje.
Zijn haar was langer dan ik gewend was en hij had zijn zwarte ooglapje op. Dus (Karindenkend) je krijgt niet alles terug in de hemel, de gebreken blijven en er is geen kapper.
Hij was tevreden maar keek mij niet aan….had dus geen boodschap, tip of waarschuwing.

Leven van dag tot dag.
Natuurlijk zijn er ook vreselijk slechte dagen en momenten. Daar leer ik inmiddels mee om te gaan. Gewoon laten gebeuren en de dag de dag laten. Wegblijven van de mail en social media is dan ook mijn stelregel geworden. Dat scheelt emoties en verkeerde reacties mijnerzijds.
Toch wil ik een klein dingetje niet onvermeld laten.

Vorige week (bij het openen van de net gestarte gezondheidsapp) was ik in staat om de huisarts te bellen en hem voor rotte vis uit te maken.
In het dossier staan twee aantekeningen.
1. Oproepen voor een inspanningstest (nav een foto van 3 jaar geleden van een gekneusde rib)
Inmiddels ben ik 15 kilo afgevallen, eet 75% gezond en loop per dag 2 uur.
Het kan beter, maar is al 1000x beter dan dat het de vorige jaren was.
Ik las de post van precies een jaar geleden terug.
Ik pak het bladeren ruimen nu iets slimmer aan. Elke week een hark ronde, dan kan het in de groencontainer en op de moffelstapel achter in de tuin. Ik ga niet meer lopen leuren met een kruiwagen en volle zakken.
Als dat geen inspanningstests zijn dan weet ik het niet meer.
2. Echtgenoot van mevrouw is overleden.
Op de maandag na Paul zijn overlijden heb ik de huisarts 2 minuten aan de deur gesproken. Daarna heb ik NOOIT meer iets van hem gehoord of gezien. Natuurlijk is Corona een spelbreker, maar een telefoontje is echt zo gepleegd. Ik denk dat de huisarts zich rot schrikt als ik onverhoopt een afspraak zou maken en hij ziet die notitie na 14 maanden.

Ik denk dat beide aantekeningen er maar uit moeten. Lekker schoon dossiertje.

Besluiten om iets af te sluiten.
Afgelopen zaterdag heb ik wat oud goud ingeleverd bij de juwelier in Hoogeveen, met als doel het geld te gebruiken voor twee dingen.

1. Zijn ring draagbaar maken
We hebben onze ringen ooit laten ontwerpen in Utrecht. De juwelier in Hoogeveen was onder de indruk van het vakmanschap en wilde ook zo min mogelijk veranderen aan onze ringen. Ik heb samen met hem besloten om Paul zijn ring in twee ringen te splitsen. Boven en onder mijn eigen ring komt zijn ring in twee losse ringen.
Het zijn dan ook 3 ringen, zodat als ik er later niet meer ben, mijn 3 kinderen elk een ring hebben die onderdeel is van een groter geheel.
2. Een mooie bewaarplaats voor de as.
Maaike Stam van Wo-Ow Ceramics gaat een ascontainer maken, maar wel zo dat er een ‘object’ in de kamer staat dat mooi is. We denken nu aan drie onderdelen. Een schaal (drager), een bol met de as (houder) en een lichtje (verlichter).

Geleerde lessen
Ik heb afgelopen jaar (minstens) 1 ding geleerd over de manier waarop ik rouw.
Iets bedenken, het wel een beetje willen, het laten sudderen, het dan niet doen en later spijt hebben.
Wie A zegt moet B zeggen.

Tijdens het brouwen van deze blogpost heb ik het besluit genomen om de Kerstdagen naar Texel te gaan. Ook heb ik besloten om niet te logeren bij mijn moeder. Ik heb dus (as we blog) een bungalow geboekt in de Sluftervallei, dan kan ik komen en gaan wanneer ik wil.

Nou eens zien of ik die doortastende moed ook ooit kan opbrengen als het om de verhuiskeuze gaat 🙂