Wandelen = 1) Buitenactiviteit 2) Drentelen 3) Flaneren 4) Kuieren 5) Lichaamsbeweging 6) Lopen 7) Slenteren 8) Sport.
Nou, mijn voornemen om vaker te bloggen komt niet echt van de grond.
Gelukkig was er ineens weer een #WOT onderwerp, dus toch maar weer een blogpost.
Het afgelopen jaar is er van lichaamsbeweging erg weinig terechtgekomen. Deels door de omstandigheden rondom het ziek en zeer van mijn keukentafellief en deels vanwege de Corona maatregelen.
Doordat ik kantoor aan huis heb, maar een keer per week boodschappen doe en ook mensenmassa’s mijd, is er maar een ding dat ik van mezelf moet…wandelen.
Ik ben er geen groot fan van en vind alleen lopen ook echt helemaal niet leuk…ik zie het dus als een MOETJE. Kom me niet aan met het advies om al lopend podcast te luisteren, daar ben ik niet van.
Ik loop om even mijn benen te strekken en mijn hoofd leeg te maken (en diep te zuchten soms).
In oktober startte mijn dochter een team in de Ommetjes app om me toch te stimuleren om te gaan lopen. Het team is twee mensen groot en ik ben de enige die de app soms aanzet. (Ik heb trouwens op Twitter alles wat met het woord Ommetje te maken heeft op negeren gezet…dat delen van je gelopen Ommetje vind ik tijdlijnvervuiling).
Ik ben dus aan de wandel. Meestal in mijn eentje, een rondje linksaf of rechtsaf (van een paar kilometer). Soms loop ik met een ander, in een andere omgeving. Emmen, Echten, Ruinen, of Westerbork.
Afgelopen weekend was mijn dochter op bezoek en boekten we een smulroute via Abdij de Westerburcht.
Vooraf reserveren!
Op de dag en tijd zelf even aanmelden en betalen op de startplek.
Je krijgt dan koffie (of thee of chocolademelk) mee voor onderweg. Maar het leukste was de kleine rugzak met daarin twee eierdozen die gevuld waren met 10 kleine hapjes (hartig en zoet). Een routekaart voor 10 kilometer door bos hei en Orvelte was inbegrepen.
Kijk dan is lopen gezellig…..kletsen….even pauze om wat te eten en weer door.
Nog geen hond
Inmiddels heb ik de zoektocht naar een hond opgegeven (dan MOET je minstens 3 keer per dag naar buiten). Reden is dat de honden die in pensions of via verhuisdieren worden aangeboden veelal al vergeven zijn, of mij teveel tijd kosten om te heropvoeden.
Geduld is, ook in Coronatijd, een schone zaak.
Een zien of ik nu wat vaker iets kan schrijven en misschien dan ook iets vrolijker of opbeurender toon te pakken krijg.