Werken: dat wat gedaan moet worden
Terwijl de broodmachine zijn werk staat te doen, deed ik mijn huiswerk.
Het meest zinloze werk vind ik wel het huishouden.
- Ramen zemen: ALTIJD gaat het binnen 24 uur regenen.
- De vaat: kopjes zijn nog niet afgewassen of er staat weer een nieuw vuil kopje.
(en nee, ik gebruik niet dagenlang hetzelfde kopje) - Stofzuigen en dweilen: als ik die klus klaar heb, holt Skip naar buiten om even lekker te graven en met modderpoten over de natte vloer te schuiven.
Ach, het moet gedaan worden, maar het is – behalve verse bedden – stom werk.
Er gaan geruchten dat er mensen zijn die het wel leuk vinden om te poetsen.
Ieder zijn werk, zeg ik dan maar.
Mijn eigen werk.
Al een tijdje weet ik niet wat ik wil worden en doe ik maar wat. Nou ja….we worden steeds beter in dat wat we doen, maar of ik het echt leuk werk vind?
Een nieuw project starten is gaaf. Wensen uitvragen en concepten maken, deze verbeteren en dan de eerste oplevering. Daarna begint het minder leuke werk, puntjes op i, bijhouden en updaten en meer technische gedoetjes.
Om eens wat anders te doen, besloot ik me aan te sluiten bij Tineke en Silvia voor start van Nabestaandenservice Drenthe. Als ervaringsdeskundige had ik het gevoel iets bij te kunnen dragen. Dat opstarten vlot niet zo heel erg. Ik denk dat hulp vragen van vreemden nog moeilijker is, dan hulp vragen van je familie, wanneer je een naaste verliest.
Het werken aan naamsbekendheid is net van start gegaan, dus we geven presentaties en we proberen in de kranten aandacht te krijgen.
Omdat ik in maart verhuis, kijk ik ook al of het in Nieuwegein zinvol zou zijn om daar te starten. (als in, wil ik dat?)
Werk ontwenning.
Werk moet ook wel bevrediging geven vind ik. De afgelopen twee jaar heb ik wel heel erg ‘in mijn eentje’ gewerkt. Geen werkplek buitenshuis en ook geen klussen in groepen of binnen een organisatie.
Echt heel erg hard heb ik ook niet gewerkt, het was een periode van vallen en opstaan.
Als ik nu gevraagd zou worden voor een klus binnen een organisatie, moet ik weer helemaal ingewerkt worden denk ik.
Kortom, werken moet, want de schoorsteen moet roken.
Maar wat en hoe….daar puzzel ik al een tijdje over.
Nu weer dus.
#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verzint (momenteel) @ireenBertholee een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen.
3 gedachte op “Werkt het wel al dat gewerk?”
Jaaaa… zo herkenbaar… Bij mij is het routine en sleur wat me altijd weer nekt en weer op zoek doet gaan naar de volgende uitdaging. 😉
Ik geloofde het ook niet, dat er mensen zijn die poetsen leuk vinden, maar ik heb er eentje in de schoonfamilie. Ik snap daar helemaal niets van. Ramen worden hier dan ook niet of zelden gedaan, bijvoorbeeld.
Wel bijzonder, een nabestaandenservice. Je zou zeggen een gat in de markt, want er is echt veel te regelen. Bij mij heeft m’n zus het meeste op zich genomen, gelukkig.
Succes met uitzoeken verder. Ik durf geen veranderingen meer aan en zoek de uitdagingen buiten het betaalde werk.
Een nabestaandenservice zou een gat in de markt moeten zijn. Hier in Portugal zeker, vooral voor de buitenlanders die een partner verliezen, de taal niet goed beheersen en overvallen worden door onzekerheden. Begrijpelijk. Ik ben alweer een jaar bezig met het afwikkelen van wat een alleenstaande vriendin achterliet. Familie in Nederland. Hond bij ons. De papierwinkel is groot en er druppelt veel na. En sinds twee maanden assisteer ik een Nederlandse vrouw die haar man is verloren. Geen nazaten, wel een verdwaald familielid in Nederland. Het is goed om anderen bij te staan in zulke gevallen.
Jouw vraag is: wil ik dat wel? Hier thuis grappen wij wel eens: wat als je hiervoor betaald zou worden? Ik denk dat je er in Nederland goed mee kunt verdienen en ik zou toch kiezen voor een andere invulling van het werkzame leven. Iets dat bijdraagt aan mij in de eerste plaats en daarmee dus ook aan mijn medemens. Je hebt nog wat jaren voor je waarin alles mogelijk is. Je gaat verhuizen. Alles is straks weer nieuw. Daar vind je vast genoeg inspiratie voor iets nieuws. Geef het de tijd. Daarbij ligt het altijd voor je neus! Dat wat je kunt doen of dat wat uiteindelijk heel leuk blijkt te zijn. Je hoeft helemaal niets te besluiten. Het komt vanzelf. Zo, dat ongevraagde advies moest ik even kwijt. Hartelijke groet uit Portugal.
Reacties zijn gesloten.