Ik ben niet zo’n actievoerder.
Ik heb niet veel met politiek.
Ik klim na een oproep op sociale media niet op de barricades.
Ik loop niet mee in stille tochten en onderteken geen online petities.
Maar ik voel mezelf wel een blogger en ben vrij om te schrijven, zeggen en denken want ik wil.
Terwijl deze week de halve wereld riep dat ze Charlie heetten en er ondertussen links en rechts nogal wat branden woedden zag ik steeds de oproep van Amnesty voorbij komen over Raif Badawi. In het licht van de protestmarsen van deze week is het eigenlijk schrijnend dat dit anno 2015 nog kan en mag gebeuren en ondersneeuwt omdat we van de ene ellende in de andere rollen.
Raif is een blogger die zich op fora en weblogs kritisch uitliet over de Saoudische regering, het gevolg is dat hij veroordeeld is en dus 1000 zweepslagen en 10 jaar gevangenis in het vooruitzicht heeft.
Ik probeer het me voor te stellen, 50 zweepslagen per dag…..tot de 1000 gehaald is?
Wat moet je daarvoor misdaan hebben?
Ergens brandt er een bijbels lichtje… 50 zweepslagen en daarna iemand die z’n handen in onschuld waste.
Zou onze minister Koenders met zijn bericht op de site van het ministerie dat ook niet een klein beetje hebben? Een persbericht met de boodschap we keuren het af?
Het kan toch niet dat anno 2015 iemand die een mening heeft en die hij uitspreekt als straf 1000 zweepslagen krijgt en 10 jaar de gevangenis ingaat.
Erger vind ik het….dat we er niets tegen (kunnen) doen, we tekenen iets online, trekken de potloden uit de kast en maken cartoons en roepen schande op Sociale Media
We klikken op de link van Amnesty om een mail te sturen naar de ambassade en we hebben ons ding gedaan.
Machteloos voelt het eigenlijk, want morgen gaan we hier gewoon weer aan het werk en roepen boe online.
Ik ben maar een piepklein schrijvertje en heb geen enkele invloed…maar ik mag hier en overal schrijven, zeggen en denken wat ik vind.
Dat recht zou iedereen moeten hebben!!