Stel dat je nu zou sterven, heb je dan spijt dat je iets niet gedaan hebt wat je wel had kunnen/willen doen? #dtv
Die vraag stelde Andrea op Twitter.
Nergens van en trouwens als ik dood ben kan ik geen spijt meer van dingen hebben, bedacht ik.
Paul en ik hadden het in het laatste deel van zijn leven wel over een andere vraag:
Wat laat jij achter op de wereld als je er niet meer bent?
Wat mij opvalt de de snelheid van het vergeten.
Het gebeurt de afgelopen tijd niet heel vaak meer dat iemand samen met mij herinneringen aan Paul ophaalt. Soms als ik iemand spreek wordt er wel gezegd, ik denk nog best vaak aan hem. Dat is mooi, want dan is hij nog niet vergeten. Maar de herinneringen vervagen en de kring van mensen om me heen is aardig ingedikt. Dat was te verwachten, maar maakt het niet minder zuur.
Google is ook best vergeetachtig.
Natuurlijk heb ik (bijna) al zijn accounts redelijk snel na zijn overlijden gesloten.
Ik heb al een paar keer gedacht om zijn Gmailadres ook te sluiten, maar die stap durf ik nog niet te zetten, dan is het wel heel definitief.
Ik zag dat zijn Pinterest en Slideshare accounts nog bestaan, net….toen ik em net incognito Googelde. Op Slideshare staan al zijn presentaties (ook van zijn lessen) nog, weggooien of niet?
Verder zijn de gevonden resultaten bijna allemaal verwijzingen en links naar blogposts van mij en van anderen.
Voor mij heeft Paul in elk geval nog heel veel achtergelaten.
Spullen
Geleidelijk aan gaan die in een soort sorteervakken terechtkomen. Ik heb in de kelder de kleine ruimte verdeeld in 3 stukken. Weggeven/naar de kringloop, weggooien, bewaren.
Nog steeds ben ik gul met een flesje huiswijn weggeven, er ligt nog genoeg.
Al zijn oude papierwerk, administratie en aangiftes zijn zo ingedikt dat ze in een archiefdoos passen. Daar zitten nog wat pareltjes tussen uit zijn jeugd.
Maar er blijft nog zoveel over om wat mee te doen……ik weet echt niet hoe ik dat moet aanpakken. Al zoveel keren bedacht ik oplossingen, maar echt doorpakken lukt me nog steeds niet.
Er moet ook zoveel in- en om huis gaan gebeuren dat ik het soms niet goed kan overzien.
De tuin, de dakgoten schilderwerk, naar grofvuil rijden want er staat al heel lang een berg meuk in de garage.
Op zulke momenten voel ik me echt zo vreselijk moe en alleen.
Speciefieke hulp vragen blijft moeilijk.
Herinneringen
Kijk nu heb ik iets te pakken waarvan ik denk, daar hadden we meer tijd aan moeten besteden. Vastleggen van herinneringen! Ik krijg op mijn telefoon van Google fotoś een seintje….bekijk deze dag terug….5 jaar geleden, 10 jaar geleden. Soms levert dat een ‘oh ja….toen’ op, soms stuitert het verdriet er weer keihard in.
Gisteravond heb ik de fotoboeken van de vakanties gepakt en heb glimlachend maar ook met natte ogen alles doorgebladerd. Frankrijk, Oostenrijk, Duitsland, Italië.
Het laatste grote plan was om met de camper richting Zweden te gaan…..de Ducato was er klaar voor.
Maar ja…..dat verhaal van de camper(s) is een nieuwe herinnering….die vergeet ik liever.