Nu de wetgeving rond het lerarenregister bijna rond is, maakt mijn tegen zijn niet zo veel meer uit.
Ik kan in elk geval zeggen dat ik vanaf het begin tegen was, dat is ook wel wat waard.
Een laatste bespiegeling.
Waar het mis ging?
Misschien al toen de wet BIO werd aangenomen. Niet de wet zelf maar het feit dat het een wet is waar bij overtreding geen sancties op staan.
In die wet staat namelijk al iets over bekwaamheidseisen en het bijhouden van de bekwaamheid in een zogenaamd bekwaamheidsdossier.
Wie zou dat dan hebben moeten bijhouden? Juist, de werkgever. Heeft de werkgever dat gedaan? (ik moet even op zoek naar cijfers, maar er staat mij 11,8% bij).
Heeft de docent al gemopperd over het feit dat de werkgever dat niet gedaan heeft?
Hebben alle vakbonden in de cao’s dat bekwaamheidsdossier expliciet beschreven en ook de rechten en plichten?
Is het bekwaamheidsdossier an sich ooit wel eens helder beschreven?
Zij(instromer)spoortje
Met een diploma (van de kweekschool. pabo, 2e of 1e graads lerarenopleiding) ongeacht wanneer behaald, ben je bevoegd. Met bekwaam toon je aan dat je nadat bevoegd geraakt bent, je vakkennis en vaardigheden hebt bijgehouden.
Je mag dus als je in 1980 bevoegd geraakt bent gewoon in het lerarenregister en hoeft je pas in 2022 zorgen te gaan maken over herregistratie. Inmiddels hoef je ook niet meer 0,2 fte bij een school in dienst te zijn en zullen er nog wel wat meer drempelverlagers bedacht zijn.
(Brexit déjà-vu: Heeft iemand trouwens een tellertje bijgehouden van de leeftijd van de nee-stemmers?)
Vervolg …waar het mis ging.
Veel werkgevers dachten dat het personeelsdossier en het bekwaamheidsdossier uitwisselbaar waren. Geen haan die ernaar kraaide…de werkgever niet, de werknemer niet, de raden niet, de bonden niet en de minister niet.
De werkgever en de werknemer hadden allang in de smiezen hoe het zat met bevoegd en bekwaam. Want het is namelijk erg duur om mensen te faciliteren om bevoegd te raken als je dat als eis stelt voor een vaste aanstelling. Het is ook erg tijdrovend en inspannend om een paar jaar terug te gaan naar school om die bevoegdheid te halen als je het af kunt met een PDG’tje van een jaar.
Gewoon geen slapende honden wakker maken.
Er waren niet veel leraren die toen riepen: stoppen, afblijven want het is MIJN bekwaamheid en daarover gaat helemaal niemand behalve ikzelf.
Wat is er nog meer mis?
Het eigenaarschap van de data, de techniek en de uitwisselbaarheid van die data.
Van wie zijn de data in het register?
Ik heb al vaker verwezen naar technische oplossingen die eenvoudig te realiseren zijn.
Deze oplossingen zijn er al en voldoen aan strenge veiligheidseisen en aan een (ePortfolio) standaard.
Data zijn te importeren en exporteren. Als ik uit onderwijs wegga, exporteer ik alles in een keer en kan ik alles met een druk op de knop ergens anders importeren. Lang leve standaarden.
Ik hoef dan niet zelf certificaten te uploaden..ik hoef het behalen ervan alleen te bevestigen en vice versa. Systemen communiceren met elkaar, zonder dat er mensenhanden tussen zitten die er ook nog eens (wel of niet bevooroordeeld) overheen plassen.
Als ik nu in 1 systeem (mijn eigen portfolio) alles bijhoud en aan de achterkant gewoon de akkoord vinkjes aanzet: wissel maar uit met….? Dan bevestigt de werkgever de ene keer hoe fantastisch ik wel niet ben en de andere keer gaat de keuringsdienst van de Onderwijscoöperatie ermee akkoord.
Niets tijdrovends aan.
Ik kan als leraar ook zelf besluiten wat ik deel met de rest van de wereld.
Daarmee laat ik zien dat ik echt trots ben op mijn vak!
Duur?
Alsof dit hele welles nietes spelletje goedkoop is en alsof we hier een stap verder mee komen.
Nog meer mis laten gaan?
De goede vragen stellen, veiligheidseisen stellen en het eigenaarschap afdwingen, daar gaat de stap die nu gezet wordt over.
Het is JOUW bekwaamheid en het zijn JOUW data, zorg er dan voor dat het eigenaarschap en de inhoudelijke te stellen eisen bij JOU liggen.
Lukt dat niet, dan mag je tegen blijven, maar dan is het een weloverwogen NEE en geen meeloop NEE.
Laat het eigenaarschap niet afpakken door de vergankelijk politieke mannen en vrouwen.
Door nee te zeggen verschuiven we het probleem naar de toekomst en daar maak ik me best zorgen over. Ik maak me namelijk zorgen over de uitkomst van verkiezingen in maart!
Met mijn kvk nummer, zit ik sowieso aan de verkeerde kant van de onderhandelingstafel, dus wie ben ik om er iets van te vinden.
Mij hoor je er niet meer over.