….stond er op de uitnodiging van het kleine (eerste) feestje sinds lange tijd.
Niet omdat ik zo gek ben op verjaardagen en feestjes (die ik zelf geef), maar omdat het gewoon een keer van mezelf moest.
Door de rouw, Corona en de tijd alleen Drenthe ben ik roestig in plannen en organiseren
Ook heb ik een soort ‘veel mensen bij elkaar’ angst.
Het viel allemaal reuze mee. Taartjes, hapjes, drankjes en een mooie mix van familie, vrienden en buren (oude en nieuwe).
“Daar hou ik van”, bedacht ik gisteren, toen de nieuwe buren met mijn oude buurman en een voormalig collega aan de praat waren.
Luchtige gesprekken, lachen en toasten op het leven. Ondertussen wetend dat het leven bij een aantal van hen niet zo heel gladjes verloopt. Vooral ziek en zeer is aan de orde van de dag, we worden allemaal wat ouder en komen dus steeds meer in de gevarenzone van ziektes en gebreken.
Fijn dan om dan toch even samen te lachen en een beetje te zien ontspannen. Wetend dat in het hoofd van sommigen van alles speelt.
Overpeinzingen
Normaliter sta ik helemaal niet stil bij mijn leeftijd. Je bent zo oud als je je voelt. Toch begin ik wel heel voorzichtig na te denken over mijn werkzame leven, meer vrijheid nemen om niet- of veel minder- te werken voor geld.
Daarnet wandelde ik even over LinkedIn en bedacht zelfs om mijn account daar te verwijderen. Ik kijk niet vooruit naar nieuwe opdrachten of uitdagingen, maar wil gewoon bewuster kiezen wat ik doe en meer van mijn leven gaan genieten.
Er zijn zoveel mensen die ik kende, die de rit net niet uitzaten en heel snel na hun pensionering de pijp aan Maarten gaven, dat wil ik eigenlijk niet.
Vandaar deze blogpost…hoofd leegschrijven om ruimte te maken voor denkwerk.
De opdracht aan mezelf
Neem een jaar de tijd om goede keuzes te maken en besluiten te nemen. Nu kan ik fysiek nog alles en heb geen gekke klachten….ik kan me het ook financieel veroorloven ….waarom dan doormodderen.
Na het zien van de film The Bookclub afgelopen week, heb ik ook besloten dat ik dat niet meer in mijn eentje wil doen. Hoewel ik Paul elke dag vreselijk mis, mis ik ook fysiek contact, samen eten, samen op stap en genegenheid.
Hoe ik dat allemaal ga aanpakken, weet ik natuurlijk helemaal niet!
Het leven is een feestje, je moet alleen zelf de slingers ophangen
9 reacties
Gefeliciteerd met de 25e keer 38 jaar, Karin. En uiteraard met een geslaagd feest.
Succes met de goede keuzes. Zelf hoop ik ook (FLINK) eerder te kunnen stoppen, dan op de 67 + 3 maanden.
Goede gedachtes!
Goed plan. Zelf werkzaam leven afsluiten om al jouw redenen een tijdje geleden genomen en het bevalt prima! En het was een zeer aangenaam kabbelend feestje met leuke mensen en lekkere hapjes! Zelfs Skip was vrolijk.
Een goede keuze bestaat niet, de keuze waar je achter staat is altijd de juiste.
Gefeliciteerd Karin, en je vind je weg wel in de toekomst. Jammer voor ons niet meer in Drenthe, maar wij gaan hier door met onze Nabestaandenservice Drenthe, met jouw steun opgezet, waar we nog steeds blij mee zijn.
Gefeliciteerd Karin, mooi geschreven
Mooi voornemen.
Ha lieve Karin,
Weer eens een reactie van mij. Ik lees wel mee, maar reageer niet altijd.
Zooo herkenbaar wat je hier schrijft. Ik heb niet zo’n heftige tijd als jij meegemaakt, maar sinds mijn 60e voel ik me ook steeds minder thuis in de egocentrische LinkedIn wereld. Werk wordt voor mij steeds minder belangrijk, tijd voor familie en vrienden des te waardevoller. Ik denk ook niet dat ik tot 67+ blijf werken. Een goed plan om na te denken over keuzes en andere tijdsinvulling. Ga ik ook doen.
Lieve groet,
Judith
Ha Karin
Héél herkenbaar waar jij bij stilstaat in deze periode van jouw leven. Ik gun je dan ook de rust om inderdaad keuzes te kunnen maken die alleen voor jou belangrijk of fijn zijn.
Reacties zijn gesloten.