Mijn ouders leerden mij vroeger U te zeggen tegen mensen die ouder waren dan ik.
Ook vreemden moest je netjes met U aanspreken.
Datzelfde heb ik mijn kinderen geleerd, die houden zich er(volgens mij) nog steeds aan.
Mijn kinderen hebben mij altijd bij mijn voornaam genoemd, ik heet Karin.
Ik ben een moeder maar (in tegenstelling tot mijn schoonouders) sprak ik mijn (ex) man niet aan met Pappa. (Vraag maar aan Pappa….of vraag maar aan Mamma).
Mijn moeder heb ik altijd met mam aangesproken maar wel getutoyeerd.
Dat is allemaal zo gegroeid en heeft voor mij te maken met persoonlijke voorkeuren en op welke toon je mensen aanspreekt.
Nu word ik soms met mevrouw en U en soms met Karin en jij aangesproken.
Mij maakt het niet uit, als we ons er beiden maar senang bij voelen.
Ik heb meer moeite met hoi en doei van kassières en verkoopsters dan met tutoyeren. Maar nogmaals dat is persoonlijk.
Toch zijn de tijden veranderd.
We hebben er namelijk een aantal communicatiemiddelen bijgekregen de afgelopen 10 jaar.
Op mijn weblog weet ik niet wie het leest. Vousvoyeren vind ik een afstand scheppen terwijl ik jou als lezer juist dichtbij wil hebben. Of is dat onzin?
In de mail zit ik weleens te twijfelen en sla dan de veilige weg in. ‘Goedemiddag…naar aanleiding van ons contact stuur ik deze mail.’
Wanneer mensen hun voor en achternaam onder aan een mail zetten durf ik wel met een voornaam te beginnen, maar ik vermijd het bij een eerste contact het liefst.
Hoe zit dat met online leeromgevingen?
Wij puzzelen er soms over en het is echt heel lastig om consequent te blijven.
Zijn er regels/afspraken over?
1 gedachte op “Tutoyeren en Vousvoyeren”
Geen idee of hier regels voor zijn, Karin. Volgens mij is het afhankelijk van je doelgroep. Op het hbo spreken we studenten met jij aan, ook in de online omgeving. Tijdens mijn masterstudie werd er online ook ge ‘gejoud’. Ook in ons volwassenonderwijs is het jij en jou. Ik volg nu een MOOC, ook hierin word ik met ‘jij’ aangesproken. Ik vind dat fijn. In een online leeromgeving wil ik me veilig en prettig voelen, door u te gebruiken zou een afstand gecreeerd worden, dat niet bevorderlijk zou zijn voor mijn leerproces. Wat hebben de Engelstalige het dan gemakkelijk hè? 😉
Reacties zijn gesloten.