#TGIF: Zweefteefalert, maar wel met enige diepgang

Vanmiddag was ik gast bij de jaarlijkse barbecue van TheCrowd en kregen we tijdens de wandeling daar aan voorafgaand de opdracht om iets moois en iets lelijks mee te nemen. Het lelijke mochten we weggooien en het mooie bewaren….daar moet ik nog iets mee dacht ik.

Het lelijke dat ik meenam is dit bankje, zomaar midden in de duinen (Loonse en Drunense hè).
Het staat daar zo te staan, te wachten, zo alleen.

Weg ermee, alleen voelen mag, alleen zijn is heerlijk, maar alleen kun je niets bereiken.
Het mooie dat ik meenam is de wijde open vlakte, daar is de ruimte om dingen te laten gebeuren.

Ruim een jaar geleden, op 24 mei 2013, zat ik met  Rhea, Ronald, Edith in een Tuinchat  en vroegen we aan elkaar, waarmee stop jij vanaf maandag? Ik plaatste toen de songtekst van Guus Meeuwis: Het kan hier zo mooi zijn.

Toen ik gisteren voor de laatste keer mijn pas door de lezer haalde.
Toen we de eerste stappen naar het Vives magazine van september zetten, waar ik mijn stempel op mag drukken.
Toen ik vanmorgen de voldoende voor het thema Ontwerpen voor leren zag voor de master.
Toen dacht ik …(het duurde een jaar om het te ontdekken)….het kan hier zo mooi zijn.

Mijn nieuwe motto:
Het leven wordt achterwaarts begrepen, voorwaarts geleefd. Søren Kierkegaard

dank aan @bossoss voor leveren van de quote