TGIF: Wijnazijn

De afgelopen weken heb ik me – met name op Twitter – geërgerd aan het zwart wit denken en het eeuwige “doorgaan totdat je je gelijk gehaald hebt”.

Het kan ook anders.
Vanmiddag was ik in het Innovatiehuis bij een dubbele boekpresentatie. Het boek van Patrick Koning, Mediawijsheid in de klas en het boek geschreven door Wilfred Rubens en Marcel de Leeuwe, Social Learning met sociale media. Wat mij in zeer positieve zin opviel was dat alle mensen die erbij waren in een nieuwsgierige, open en positieve stand zaten. Tussen de presentaties door werd er dus ook bevraagd, gevraagd en uitgewisseld.
Daar kreeg ik energie van, daar worden we allemaal beter van.
Op de terugweg naar huis maar vooral bij thuiskomst, las ik weer wat reactie Tweets terug en dacht:

Ik ben het zat
Ik het zat ben om op elke tweet een tegentweet te krijgen van iemand die het allemaal beter denkt te weten, zijn of haar mening over wil geven, niets goed vindt behalve zijn of haar eigen feestje.
Ik stop ermee, met reageren, met op een discussie ingaan, met de zeikerige elkaar de grond in boren bagger.

Ik durf hier op mijn blog zelfs niet meer over een bepaalde organisatie te bloggen omdat er dan niet alleen hier reacties verschijnen vol met grauwen en snauwen, maar ook omdat er geen enkele manier is om dat bespreekbaar te maken bij die organisatie zelf.

Als ik hier een mening ventileer (veelal doordacht of anders vanuit een onderbuikgevoel) blijft het in de reacties stil of word ik afgefakkeld bij bijeenkomsten waar ik zelf niet bij ben, of op plaatsen waar een inlog noodzakelijk is om te kunnen lezen wat een ander over je schrijft. Hoor en wederhoor is er niet bij.

Eelt op de ziel of lef?
Gisteravond wisselden we tips uit over screencasts en vodcasts en ik bewonder die mensen om hun lef. Gewoon jezelf in beeld zetten en een goed verhaal vertellen. Ik durf dat niet, omdat het eelt op mijn ziel bij lange na nog niet dik genoeg is om mezelf dat aan te doen. Azijnpissers gaan helemaal niet in op de inhoud van een verhaal dat verteld wordt maar roepen alleen hun eigen mening en vinden ook iets over de verteller zelf (grijs, dik, blauw, dom en ga zo maar door).

Het is niet wit of zwart, laat die waarheid eens in het midden
Wanneer de ene mening wit is…. is die van een ander zwart….grijs is geen optie.

Ik ga net als heel veel anderen voor onderwijs. Misschien kan er iets veranderen, kan het beter, innovatiever, toekomstvaster in de breedste zin van het woord. Het gaat echter niet om het halen van mijn eigen gelijk maar omdat we dat allemaal vinden.
Daarbij hoort elkaar in de waarde laten en elkaars mening respecteren.

Voor mij geldt dus ook: verbeter de wereld en ik begin vanaf nu bij mezelf.

In 2032 zijn we allemaal Vaardig, Waardig en Aardig.
Voor nu de groeten, aju…ik ben er even helemaal klaar mee!