Tijdens de fusie van 2 huishoudens afgelopen juli kwamen we, met name veel gereedschap tegen dat we dubbel hadden. Hamers, tangen, schroefboormachines, spijkers, kisten, bakken met schroevendraaiers en ga zo maar door. (handig zo’n laminaatblokje en wat dacht je van een spijkerknijpertje).
We hebben de moeite niet genomen om daar dingen van weg te gooien (weg te geven) maar laten alles gewoon staan in de garage, ruimte genoeg. Echter kopen we wel regelmatig van die kleine handige dingetjes (een geknikte schroevendraaier, kitpistool, bakjes met schroefjes die we nog niet hadden).
Vraag in de winkel niet om een handig ding want je komt thuis met een duur apparaat dat je een keer gebruikt en daarna bij de rest neerlegt. (nee nog steeds geen bladblazer of hogedrukburenirriteerder).
Nu wil ik de vergelijking maken met de inhoud van onze garage met het gereedschap dat je kunt gebruiken om onderwijs te faciliteren. Er komt van alles bij, niets wordt voor de volle 100% goed ingezet, veel gereedschap werkt niet, raakt kwijt of we komen net iedere keer een functionaliteit te kort. De verkopers beloven gouden bergen (gaan we bouwen, zijn we mee bezig) en de ongevraagde folders stromen je postvak in. Waarom gaan we nu niet in de garage zitten en zeggen we tegen elkaar, met het oog op de toekomst, wat hebben wij nodig om ons huis, huishouden en tuin optimaal te kunnen gebruiken en ervan te genieten?
Natuurlijk wil ik wel af en toe een handigheidje uit proberen en dat delen met anderen (gebruik maken van andermans gereedschap) en soms out of de gereedschapskist een poef maken waar je lekker op zit maar die niet past in het interieur. Alleen om eens een poef te maken.
Waarom gaan wij als onderwijsinstituut niet in de garage zitten en beantwoorden we de vraag: welk gereedschap hebben we nu nodig om onderwijs nu en in de toekomst vorm te geven en te ondersteunen. Nu gaan we een verbouwing in en hebben we veel gereedschap nodig, maar moeten we niet eens kiezen of die boormachine niet kan schroeven en boren zodat met 1 machine die op 1 plaats opgeborgen wordt gewerkt. Als we dan nog meer gereedschap nodig hebben, stellen we eerst het pakket van eisen op, kijken we wat we hebben, vragen aan de buren welk gereedschap zij gebruiken en gaan daarna pas naar de winkel om de gladde verkopers hun verhaal te laten doen. Flexibel als ik ben, mag er best een dameszaag en een zware klopboormachine bij zitten, voor diegenen die het wel willen gebruiken, keuzes moeten geen keurslijf worden.
We zouden dat ook moeten doen in een sfeer van solidariteit en in elkaars waarde gelovend zonder elkaar voor rotte vis uit te maken.
Goed weekend en tot TGIFS,