Nadat ik zojuist 2 studerende zoons voorzien heb van een lekkere kaasfondue, blijft er een berg dubbelgevoel hangen.
Beiden studeren, na van alles en nog wat gedaan te hebben, heel bewust. De oudste ,op een HBO instelling in een erg afgezeken opleiding. Zijn trieste verhalen zijn een schrille tegenstelling tot wat de pers zegt…het is niet op orde, er verandert niet veel ten goede, hij koopt gezinsverpakkingen Cornflakes, in de hoop er ooit een diploma in te vinden.
De jongste heeft na wat omzwervingen een heel bewuste keuze gemaakt en jast er zo’n 3 uur reistijd per dag doorheen om een volle goede start te maken. Zijn instelling scoort 10-en hij haalde zijn eerste toets resultaat een 9, voor rekenen. Werelden van verschil, maar voor mij helemaal geen verrassingen.
Mijn week van Profiel Pro meeting, naar Kenniscaroussel naar TEDxAmsterdamED, maakt het reflecteren en relativeren allemaal wat lastig.
Doordat ik aan de achterkant lekker roddelend hoor wat er speelt, mijn leeswerk (edubloggers.nl) bijhoudt en regelmatig gewoon lomp vraag, weet ik best wat er gebeurt in onderwijs.
Dat is echt vervelend, in reflectiemomentjes. Welke informatie gebruik je nu wanneer en hoe.
De realiteit van alledag, mijn “IP” (inbetween projects) status, tegenover het gevoel hebbend het best druk te hebben met contacten, afspraken, presentaties, publicaties en organisaties.. maakt het soms extra lastig.
Dus bij deze vier ik even een persoonlijk gevoels-succes.
Ik zag gisteren de definitieve opmaak van HandboekTweePuntNul, dat volgende week zaterdag uitkomt en waarin ik een heel hoofdstuk: kansen en gevaren van Sociale Media mocht schrijven
Mijn hart barst van trots!!
Als anderen het alleen nodig vinden om te mopperen over 0% omzet of professionele non reflectie , moet ik mijn eigen feestje maar vieren. Hiep hiep Hoera!!!
