De oorspronkelijke TGIF over de #Operationedu van vandaag, laat ik even in de week staan.
Daar moet ik over nadenken en beter en meer nuanceren. Daarnaast ontving ik een bericht van een Twittervriend die zich zorgen om mij maakte, dat ik wat cynisch was de laatste tijd en dat mijn humor gemist werd.
Dat trek ik me direct aan, want ik heb geleerd om met feedback om te gaan, reflecteer me vervolgens een slag in de rondte, huil uit, maak een nieuwe POP en schrijf van me af.
Vandaar een vervangende TGIF, waarvan ik hoop dat het toch past bij deTGIF gedachte, zeiken mag!
De wereld is niet vergaan, het winnend staatslot hang aan het prikbord, een dikke week vakantie is in het vooruitzicht, nu uitbuiken na een avondje goed eten. Hoe mooi kun je het hebben?
Vanavond vergeleken mijn keukentafellief en ik onze laatste loonstrook, dat was even schrikken.
In onderwijs is er allang een soort van 13e maand, ook kun je voor belasting je scholingsgelden, internet en vakbondslidmaatschap laten verrekenen.
Ik zal in mijn nieuwe werken, zoek de weg organisatie wel hebben zitten slapen…maar ik had een gewoon loonstrookje…niks meer…(en gelukkig ook niets minder.)
Het geld daargelaten, wat ik vandaag voor het eerst echt gemist heb, is iets Kersterigs.
Afgelopen woensdag was er op mijn vaste werkstek een Kerstontbijt waar het jaar samengevat werd. Als je als consultant, dat doet wat er van je verwacht wordt: declarabel zijn, is het eigenlijk de bedoeling dat je daar niet bij bent (dat was in mijn geval dus zo)
De standaard Kerstkaart van mijn organisatie bevatte een mooie tegoedbon voor het museum. Gelukkig heb ik bewust gekozen om mijn kerstpakket te schenken aan het Mooiste Contactfonds, dus dat is wel een lichtpuntje.
Wat ik echt miste, verslagen van bijeenkomsten op Twitter volgend, was iets Kersterigs.
Met collega’s eens even los voor die vrije dagen, het afgelopen jaar even luchtig bepraten met de benen op tafel.
Wat ik wel ontving waren 3 e-mails over bijtijds indienen van declaraties en administratieve dingen en 1 sms om vooral voor twaalf uur tijd geschreven te hebben….maar iets Kersterigs?
Ben ik gezien het nog steeds wennen aan een nieuwe werken organisatie, meer van de mens dan van de techniek?
Gelukkig, heb ik wel een collectors item ontvangen van mijn zeer naaste vriendcollega ontvangen….dat maakt het gemiste Kersterige gevoel een beetje goed.
Jammer voor mijn bezorgde Twittervriend…maar leuker kunnen we het niet maken