Ik was van plan tijdens de Paasbrunch mijn kinderen te bevragen over hun onderwijswensen, maar helaas zat ik, met een geeltje op mijn voorhoofd, Wie ben ik te spelen.
Het is er dus niet van gekomen.
Naar aanleiding van de (door mij zelden bekeken) uitzending bij Pauw en Witteman vorige week rondom onderwijs bekroop mij weer eens het gevoel…van wie moet het onderwijs nou veranderen?
De blogpost van Manon Bonefaas op onderwijswijven zette me weer aan het denken
Als volgens onderzoeken de Nederlandse kinderen zo’n beetje de gelukkigste kinderen ter wereld zijn (ook daar waar het om educatie gaat) waarom mopperen wij als volwassenen dan zo over het onderwijs?
Waarom wordt er zo hard door volwassenen geroepen dat het anders moet?
- Zijn het niet diezelfde volwassenen die naar de 10-minuten gesprekken op school gaan en aan de docent vragen…hoe doet mijn kind het?
- Zijn het niet diezelfde volwassenen die vragen: waarom heeft Guusje een smiley op zijn rapport….hoe moet ik dat in een cijfer vertalen?
- Zijn het niet diezelfde volwassenen die hun kind liever op het VWO dan op het VMBO willen zien? En daar stevige gesprekken over aangaan op school, los van de CITO score.
- Zijn het niet diezelfde volwassenen die vanwege hun eigen leven en werkdruk de kinderen in een kinderdagverblijf brengen waar de leidsters 10x lager opgeleid zijn dan henzelf?
- Zijn het niet diezelfde volwassenen die gek zijn op lijstjes van de beste scholen, die blijkbaar grif bekeken worden en ook gekocht als ze in een boekje uitgegeven worden.
Kortom, zijn wij als ouders andere volwassenen, wanneer wij ons over onderwijsinnovatie uitlaten?
Of…
Willen wij als hardwerkende carrière tijgers dat onze kinderen 7×24 onder de pannen zijn, zonder dat we daar veel meer geld aan uit hoeven geven.
Willen wij een hypermodern ingerichte school op 5 minuten loopafstand van ons huis met voldoende parkeerplaats?
Willen we flexibele schooltijden omdat dat beter past bij onze eigen activiteiten?
Willen we af van de vakantiespreiding en 365 dagen schoolmogelijkheden omdat in januari de wintersport goedkoper is?
Willen we de mogelijkheid hebben om te kunnen volgen wat onze kinderen uitspoken en geven we ze daarom een mobieltje?
Als nou 53% van de leerlingen zegt dat ze meer ICT in hun onderwijs en inspirerende docenten willen hebben, gaan wij daar dan als ouder op sturen en scholen er op afrekenen als ze dat niet bieden?
Natuurlijk moet er veel meer ruimte komen om met nieuwe onderwijsvormen te experimenteren, beter passend bij de huidige maatschappij.
Maar misschien moet er eerst iets tussen de oren van de ouders veranderen.
Eén reactie
Hi Karin,
Natuurlijk heb je gelijk. Het is goed om naast de kritische geluiden tegen onderwijs aan te geven dat ouders eens scherp naar zichzelf kijken. Maar:
Onbegrijpelijk dat we nog op vrijwel dezelfde manier lesgeven als:zeg vijftig jaar geleden.
Onbegrijpelijk dat we die mooie mobieltjes van leerlingen niet meer gebruiken in lessen.
Onbegrijpelijk dat we niet kunnen aansluiten bij de leefwereld van kinderen.
En:
Ik ben van mening dat plezier op school niet het allerbelangrijkste is. Tegenslag en ergens voor moeten knokken, een goed cijfer, je best doen, het is allemaal vormend en nodig. Pubers moeten zich ook ergens tegen af zetten ;).
Maar:
Dat mag geen reden zijn om alles dan maar bij het oude te laten, onder het motto
zo hebben we het altijd gedaan, en dat was goed.
Reacties zijn gesloten.