De beoordeling van de herkansing van de herkansing en daar de herkansing van was nog niet binnen, vandaar deze late #TGIF.
Voor de eerstlezenden onder u, ik heb een voldoende voor een paper in mijn master opleiding.
Nee, niet feliciteren…laat me even blogbreiend #TGIF-fend filosoferen.
Bij elk thema lever ik op een vastgesteld tijdstip hardcopy en softcopy een product (zoiets als een paper van ca. 4000 woorden tekst) in. Volgens de afgesproken regels, wordt het product binnen 7 dagen ontvankelijk of niet ontvankelijk verklaard (door middel van een checklist behoeden we zo een beoordelaar voor oeverloos lezen en vervolgens de rode streep zetten). Vervolgens is na de ontvankelijkheidsverklaring de wachttijd ingegaan…..20 werkdagen…tiktak…tiktak
Die wachttijd en de daarbij behorende stressmomenten daar verbaas ik me over, of liever gezegd…dat zou niet moeten. Het zegt namelijk iets de over onzekerheid over de beoordeling en het inleveren om het inleveren.
Je levert iets in, omdat je een lerende bent, omdat je wilt laten zien dat je iets geleerd hebt en dat laat je door een expert beoordelen. De beoordelend expert kijkt echter anders naar mijn schrijverij (is het APA proof, loopt het lekker en beantwoord je de gestelde vragen) dan dat ik als blogbreiende praktijkgerichte doener doe. Prima, want een master word je niet zomaar, diploma’s insluiten bij de Cornflakes doen ze maar ergens anders.
Maar, niemand die mij vraagt…joh pas je het geleerde ook toe…laat eens zien. Voor de eerstlezenden onder u, ook het geleerde en de bijbehorende competentieontwikkeling beschrijf ik in een papieren portfolio met (wat mij betreft maakbare) bewijzen. Het schrijven en beschrijven is van groter belang dan het aantonen van.
In de wachttijd (20 werkdagen) klik ik soms op de inlevermap…staat er onverwacht al iets?
Als de dag van “nou moet het er wel staan” naderbij komt, denk ik vaak….niet kijken….want wat niet weet dat niet deert. Soms open ik de schoolmail. Maar ja die schoolmail is net als mijn eigen studenten dat benaderen, alleen van belang als er “echt” nieuws is.
Wat een idioterie, met trillende vingers af en toe op F5 klikken om te zien of het oordeel al geveld is.
Potverdorie, ik ben geen 54 geworden om mezelf te zitten opwinden en soms troosten omdat ik in mijn hoofd en vanuit de praktijk iets vind. Ik vind namelijk iets over het leren van professionals maar het is soms lastig om daar de gigantische massa onderzoeken en theorie aan te koppelen.
Met leuteren over onderwijs – inclusief moeilijke woorden, verwijzingen, aanhalingstekens, jaartallen tussen haakjes- is nog niet het toepassen in de praktijk aangetoond. (kijk deze zin zou dus leiden tot een onvoldoende)
Nu ik me in een aantal werelden bevind (volwassen vrouw, ouder, leraar, student, ondernemer) vraag ik me af…wat doe ik mezelf aan….en wat doen zij mij aan en wat doen wij elkaar aan.
Wordt de kwaliteit van onderwijs echt beter als wij als onderwijsprofessionals zo’n traject doorlopen?
1 gedachte op “#TGIF, en we Mastermodderen verder…..”
Goede vraag. Ik heb mijn antwoord al eens gegeven.
Van zowel het beginnen aan de mli als door het stoppen ermee heb ik ontzettend veel geleerd. Misschien vooral over mezelf.
Reacties zijn gesloten.