Ooit heb ik ervoor gekozen om een thuisblijfmoeder te zijn.
Een partner met een drukke goedbetaalde baan, de kinderopvang was mager en duur en oma had wel wat anders te doen dan oppassen.
Waarom zou ik trouwens mijn kinderen tegen inlevering van mijn maandsalaris op laten voeden door anderen?
Natuurlijk, toen de jongste bij een overblijfmoeder terecht kon en de oudste twee tot sleutelkinderen gebombardeerd konden worden, begon mijn extern gefinancierde carrière opnieuw.
Een aantal jaren geleden maakte ik een volgende keuze en was ik dus ineens echt economisch onafhankelijk. Door de keuze, eigen broek ophouden, werd werken ineens belangrijker dan zorgen.
De afgelopen 15 jaar heb ik fulltime economisch onafhankelijk mogen zijn.
Mens…wat mopper je nou?
- Als ik door achter mijn eigen staart aan te hollen de pijp even aan Maarten geef ben ik ineens een steuntrekker.
- Als mijn werkgever denkt: voor jou 10 anderen die jonger en goedkoper zijn, kom ik never nooit meer aan de bak.. want bijna alle werkgevers denken zo.
- Als de ontmanteling van de zorg zo door gaat, kan ik ook mijn ouders op Texel nog gaan bemantelen.
Na een week als deze, waarin ik nogal wat meters heb afgelegd, links en rechts wat geroepen en gebabbeld heb, denk ik, ik stop ermee!
Die hele emancipatie kan me gestolen worden……laat mij maar met een paar sloffen achter de voordeur liggen en keukenkastjes poetsen…dan is er tenminste iemand die tegen me zegt…schatje dat heb je goed gedaan!