TGIF: Een andere maan.

Disclaimer
Voor diegenen die mijn andere weblog karinblogt niet kennen.
Ik schreef daar af en toe op vrijdag een column onder de noemer Thank God it’s Friday (TGIF)
Daar waag ik nu hier ook een poging toe. Let op het is een mening….geen feit!

Lichtdingesen
De (kunst)kerstboom staat!
Nog nooit heb ik zo’n stuk ongeïnspireerde huisvlijt neergezet.
Toch ben ik er wel blij mee. Ook met de andere (zeer karige, maar oh zo smaakvolle) versieringen in de huiskamer, ben ik tevreden. Niet omdat ik zo’n zin heb in Kerst (wie wel?), maar omdat het een ander sfeertje in huis geeft.
Hier in het dorp, is er niet zoveel te doen, maar er poppen ineens her en der buitenversieringen op. Er staat ergens een flikkerende pinguïn in de voortuin en op de vlaggenmasten worden pogingen gedaan tot lichtbomen en lokkende sterren. Ergens hebben ze een lichtsnoer in een takkenbos gekieperd, je moet wat met je vuurwerkcenten.

Aan de achterkant van mijn huis heb ik ook een bijdrage geleverd aan sfeerverhogende ledzooi. Gelukkig is er geen hond die het ziet, want het armetierige Action Kerstpaaltje (parapluutje) ziet er niet uit. De wannabe ijspegels aan de schuur hangen er al zolang,  dat de helft van de lampjes kaduuk is. Prima passend bij mijn state of mind dus.

Om de sfeer te verhogen heb ik ook de eerste stappen gezet in het kerstkaartknutselen. Nee, ik plaats geen foto want dan is de lol voor de ontvangers er af.
Bij het schrijven van de enveloppen gebruik ik de adressen die we verzamelden voor de crematie van Paul. Het design van de kaarten is steeds hetzelfde, de tekst die erbij komt varieert van F#@ck 2020 tot Volgend jaar beter.
Ik neem ook de tijd om er een persoonlijke boodschap aan toe te voegen.
Na 20 kaartjes aan de mij zeer aan het hart liggende warme betrokken vrienden, vriendinnen en familieleden was ik het wel zat.

Kijkend naar de overgebleven namen en adressen, vroeg ik me af: “zijn de anderen vanaf nu allemaal kerstkaartvrienden?”  Ik scrolde er doorheen en bedacht dat er een aantal mensen tussen stonden die na 11 september never nooit meer iets hadden laten horen, op een appje op mijn verjaardag na dan. Maar daar is het wel bij gebleven.
Daarom ben ik even gestopt met kaarten maken en schrijven, want cynische zinnetjes popten op.

Lees op en neer,
dan zeg ik blij,
ik denk aan jou,
denk jij aan mij?

Of

Dit is de eerste kerstkaart die van mij alleen krijgt, laten we het dan ook maar de laatste maken.

Conclusie
Ik luisterde net voor het eerst sinds 3 maanden Acda en de Munnik.

Er staat een andere maan.

….eerst ben je twee vrienden en dan vrienden van weleer, maar dan ben je in mijn nieuwste theorie eigenlijk al geen vrienden meer.

Ik ga een borrel nemen en de kaarsen aansteken, het zij zo!