Terwijl ik genietend in de tuin zit, in de koelte voor de hittegolf, schieten de Tweets in mijn tijdlijn alle kanten op.
Ook ik schrok gisterenmiddag van het bericht dat er een vliegtuig neergestort of geschoten was. Waar kwam het vliegtuig vandaan en waar ging het naartoe….waar reizen mijn familieleden op dit moment.
Ik heb even een Twitterstilte ingelast voor mezelf, want wat is het nut van een Tweet: er zijn geen woorden voor, enkel stilte is op z’n plaats of 4 uur na het ongeluk nog roepen hoe erg het allemaal niet is.
Dan laat ik mijn ergernis over het plaatsen van foto’s en het eeuwig onnadenkend retweeten nog even achterwege.
Op dagen, zeg maar gerust weken als dit …is Twitter verwarrend.
Een groot deel van de tijdlijn bestaat uit digitaal ramptoerisme, och wat is het erg, kijk eens naar de zoveelste bloederige foto. Een ander deel bestaat uit zieke domme figuren die gigantische media onwijze uitspraken doen, kijk daarvoor maar in mijn tijdlijn. Iemand met ruim 9000 volgers, die riep: see, buy, die. Of de zoveelste uitglijder van een CDA politicus over de verjaardag van Merkel (de Tweet is verwijderd met zijn verontschuldigingen).
De pers, die echt van gekkigheid niet weet waar ze de informatie vandaan moeten halen. Zo’n oproep heeft u bekenden of familie in het vliegtuig, moet verboden worden.
Naast de digitale ramptoeristen in alle kleuren en maten, schieten de “geplande” Tweets er tussendoor, die nu kant noch wal raken. Nog 1 plaats in de workshop, kom naar onze koopgoot en bij de 100e volger verloot ik mijn boek. Ik ben de beste, grootste, slimste kijk maar eens naar mijn retweets waarin ik laat zien wat anderen over mij zeggen. Het kan nog erger…ik zit mezelf met een 2e account te retweeten.
Ach, over een dag is het weer gewoon warm, is er een code rood vanwege onweer, staan we weer in de file.
Oprecht verdriet, ziek en zeer, meeleven, protesteren, troosten, vieren, feesten….doe je niet online…maar gewoon in de echte wereld, door er fysiek te zijn en werkelijk te omarmen.
Blijkbaar willen we onze kinderen beschermen tegen de gevaren van Sociale Media. De trainingen, opleidingen en lesmaterialen voor leerlingen rijzen de pan uit.
Zelf als volwassenen mediawijzer worden is echter nog steeds geen issue.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf!!
4 reacties
Een reactie, een zin of gewoon stil zijn en dus ook niet reageren op deze blog. Een reactie, soms niet te begrijpen of juist heel invoelbaar. Waarom? Gewoon omdat we het niet weten. Waarom? Omdat we allemaal anders zijn. Waarom? Emotie en impulsiviteit vraag om ‘fouten’ maken.
Morgen zal het in heel veel gezinnen, op werkplekken en scholen anders zijn. Deze ramp slechts èèn van de vele verschrikkelijke gebeurtenissen op deze ‘aardkloot’. Nu even dichtbij en straks weer in alle stilte veraf.
Uit het hart gegrepen Karin.
Hier past Twitterstilte. En in die stilte rustig nadenken. Dat is niet jezelf gedragen als een struisvogel omdat je het (slechte) nieuws niet wil volgen. Nee, dat is jezelf tot de orde roepen. Zoals iemand (..) vanmorgen tegen me zei via DM: Jezelf realiseren dat wij mensen heel nietig zijn en de wereld heel groot.
Dat is het leven, nu – vroeger – en in de toekomst.
En die fijne meneer met 9700 volgers die ooit goed schreef in Trouw, zei het nog erger:
See Buy Fly. And Die.
Bah.
Mooi verwoord. Dank je wel. Realiseer me nu pas dat de verbijsterende berichten digitaal ramptoerisme is, het soort toerisme waarvan ik me in het gewone dagelijkse leven verre houd en wat nu ongevraagd via Twitter me om de oren vliegt. En hoewel het leven voor de meesten gewoon doorgaat, voelde ook ik duidelijk iets wringen bij bepaalde zie mij kijk mij berichten. Blijkbaar volhard ik nog steeds in het (tamelijk naïeve?) idee dat mensen goede bedoelingen hebben, anders had ik me er vast wat meer en publiekelijk over opgewonden. Nu wad ik vooral verbaasd, verwonderd en verbijsterd … hoe kan het, waarom, dat klopt toch niet …
Reacties zijn gesloten.