De afgelopen week was onvoorstelbaar chaotisch en hectisch.
De organisatie is in beweging (wat zeg ik dat mooi he?) en het leren stroomt (Panta Rhei).
Naast de gewone 2 dagen bij de opdrachtgever, waren er ook nogal wat andere zaken waar ik in meegesleurd werd.
Op woensdagavond was er een bijeenkomst van mijn club, waarin workshops over waar we heengaan volgend jaar en wat de ontwikkelingen zijn. De zoveelste beweging in anderhalf jaar tijd, met grote impact.
Bij het terugrijden naar huis, realiseerde ik me, dat ik me in jaren niet zo eenzaam gevoeld heb, in een groep mensen.
Daar zijn verschillende redenen voor.
Allereerst, als je als consultant bij een klant aan het werk bent (in mijn geval 2 klanten en een dag sales), wordt de binding met de collega’s en je “vaste”werkplek minder. Op een avond als die van woensdag, zie je dus mensen die elkaar (bijna) elke dag spreken en samenwerken, elkaar opzoeken. Omdat ik niet in een team maar in een losse verzameling mensen zit, steekt dat af en toe. Maar afgelopen woensdag hakte het er gewoon keihard in.
Onthechting? Ik weet het niet maar wel dat ik er iets mee moet. Misschien gaat het zelfs zover dat ik in mijn LinkedIn profiel zeg: zoekt een nieuwe uitdaging. Wil Innovatie-inspirator worden of zoiets.
Op donderdagavond werd mijn portfolio voor de master niet ontvankelijk verklaard, gelukkig was ik bij lange na niet de enige, maar toch. Eigen schuld voor een deel, maar hier aan de keukentafel is er wel fors over gediscussieerd hoe je als redelijk portfolio expert, toch niet voldoet aan de gestelde eisen. Afijn…terug naar de tekentafel…met voldoende feedback om een tweede poging te wagen.
Vrijdag en zaterdag (vandaag dus) waren de Stoas Master bijeenkomsten in Wageningen.
Ondanks het feit dat het met name vrijdag een erg lange dag is, 12 uur maar liefst…maakten die dagen mijn week goed.
Balorig bij de start, want ik geloof dat we aan de 20e wiki begonnen zijn…daar ga ik nog wel eens een aparte blogpost over schrijven.
Hangend in de zitzakken of schrijvend op de Wikiwall (overal zijn muren waarop je kunt schrijven), babbelend discussiërend onderzoekend, maar vooral veel lachend
Op drempelloos.com schrijf ik later (zoals vanaf het begin) een nette reflectie en inhoudelijk verslag.
Hier wil ik het even hebben over het warme bad.
24 mensen eerstejaars, 24 mensen tweedejaars en een aantal docenten.
Het zijn dagen waarin ik zo verschrikkelijk veel energie opdoe en ook zo vreselijk veel plezier heb.
We hebben een klasgenoot met wat medische perikelen, vorige keer hebben we tattoosleeves besteld en deze gisteren gegeven. De hele dag wandelde hij met opgerolde mouwen door school en vanmorgen zaten ze weer over de arm.
Het kraamcadeautje voor mijn hoogzwangere meelifter, die elke Stoas ochtend met de Starbucks koffie in de hand meerijdt.
De studiecoach sessie waarin eigenlijk alles open gedeeld wordt, ook persoonlijke zaken.
Vandaag onderzoekend, we moesten de slag met data analyse, maar testten tegelijkertijd even een Google Hangout. Ja met de mutsen, snorren…en heel veel lachen.
Zoveel verschillende mensen met zoveel verschillende achtergronden maar ook zo aardig open en geïnteresseerd naar elkaar toe.
Het maakt dat het inleveren van een werkdag (inclusief salaris) omgezet is in een ervaring van onschatbare waarde.
Daar waar het leren en werken bij de een gekanaliseerd is, stroomt het leren maar ook heel veel energie bij de ander.
Een koude douche versus een bubbelbad!
1 gedachte op “#TGIF (dagje later) Koude douche en een bubbelbad!”
Lijkt me een leuke ervaring die je opgedaan hebt. Tof
Reacties zijn gesloten.