Omdat vanmiddag in mijn achtertuin een besloten visvreetfuif gegeven wordt (inclusief Aquavit) dus maar een vroege TGIF.
Deze keer maar eens over uitgevers van digitaal lesmateriaal.
Tong vooraf: niet alle uitgevers vallen onder mijn klaaglied, er zijn ook heel goede!
Hot in CGO methode land is het leveren van een volledig zogenaamd ingericht ELO of LMS zodat de dolende docenten “de oplossing” voor het probleem gevonden hebben.
Leren Loopbaan en Burgerschap methodes met een daarbij een (in naam) portfolio-achtig opslag systeem en veel weblinks schieten als scholen haring uit de methode zee. Ook samen met consortia ontwikkelde lesmaterialen waarin ROC’s samenwerken om hun lesmaterialen te verzamelen in een content systeem, worden omgezet zogenaamde kant en klare leeromgevingen met meters, scans, tools en andere rondedansjes.
Mijn (zee)krokodillentranen: waarom ben ik daar niet blij mee….
Docenten hebben ineens een methode die zogenaamd CGO proof is (de uitgever is per definitie de expert) en zakken opgelucht onderuit. Garnaaltjes: een methode garandeert niet per definitie kwalitatief goed onderwijs…het moet een middel zijn waar omheen je je onderwijs vorm geeft. Risico van niks doen en niet zelf te gaan ontwikkelen, leren en bijstellen is torenhoog. Leerlingen competentieontwikkelen zich een slag in 360 ronde en de docent zegt dat het goed is. (ja, ja Genesis denken).
Deze dan: weet je wel wat het een leerling kost? Abnormaal wat uitgevers durven vragen voor digitale omgevingen, dat weegt niet op tegen de werkelijke kosten. Als het nu gewoon mooi, goed, flexibel, adaptief en werkend was. We PDFfen de boeken, hangen er een handvol opdrachten in en verwijzen daarin naar de hoofdstukken van de gePDFte boeken….effe printen op school dus. Inktvissenmoord, over de bomen maar gezwegen.
Wil je iets kwalificerend in de online bij de uitgevers grote visbak doen, waar laat je dan als school de kwalificerende bewijslast? Geef je een diploma omdat leerlingen een scan op een website van een externe leverancier gemaakt hebben?
Gebruikersnamen, nog zo een…na betaling bij de grote watertegenhoudende berg stenen krijg je een paspoort: G%_4$nN3#A, gebruikersnaam even zelf inkloppen. Eerste rijtje: glasaal, heldereHaring89, Waalfis en ga zo maar door….wat vergeten de leerlingen? Juist die idiote inlognamen en wachtwoorden die dan geknipt en geplakt moeten worden. Standaarden zijn handig, een afgesproken inlognaam voor alles, desnoods (beter) single sign-on, wachtwoorden zelf te wijzigen!
Mijns inziens moet ICT in het onderwijs het docenten makkelijker maken en een middel zijn om het onderwijs aantrekkelijker, plaats en -tijds onafhankelijker te maken, de leerlingen te betrekken bij hun school, passend bij hun leefwijze (homo zappiens). Tijdswinst na ontwikkeltijd.
Een voorbeeld: goede gedigitaliseerde kennistoetsen zijn een zege voor de holpijpenrammers (je weetwel gaatjes slaan in antwoordmodellen en dan kruisjes zetten als het gaatje op het ingevulde antwoordvel leeg is).
Synchrone en a-synchrone communicatie, sms modules, in- en export mogelijkheden, logboeken wanneer, waar en hoe lang de leerling online geweest is (300 en 850 uren norm in SBU’s) en meer web 2.0 toepassingen, video, games, virtuele omgevingen.
Er zijn goede uitzonderingen, gelukkig. Uitgevers die (o.a ook in consortia ontwikkelde materialen) tegen licentie betaling en met slimme software, de spullen in een Scorm en ELO onafhankelijk pakket leveren, dumpen in een school ELO (ja duur duur duur maar door de school betaald). Open source is natuurlijk beter maar daar is bij ons de kennis en voortgang niet van gegarandeerd.
Een van onze ROC speerpunten is: Co-makership en co-design (sorry niet mijn kreten), kunnen we dat ook met de uitgevers dan?
Ik ga naar bed en morgen kijken naar die enge mensen die met hun hoofd achterover rauwe vis staan te eten, dat wordt een kusloze avond dus. Kan alleen Chiel van de Wiel, mijn virtuele zoon feliciteren die schijnt gisteren 18 geworden te zijn meldde Hyves mij, maar ja spoken zoenen, ben geen bakvis.