Gisteravond vroeg ik op Twitter:
Daar werd nogal verschillend op gereageerd, soms zelfs wat mopperig of verwijtend.
In de trant van, dat moeten mensen toch zelf weten, als je er last van hebt ga je mensen toch ontvolgen, zeur niet zo.
Dus heb ik de toezegging gedaan de vraag te herformuleren en ook te onderbouwen.
Per slot van rekening ga ik morgen mijn 2e jaar in de Master Leren en Innoveren in, dus moet ik ook laten zien dat ik enige groei doormaak.
Waarom stelde ik die vraag?
Ik stelde de vraag omdat ik me bezig houd met de mediawijsheid van leraren. Voor studenten en leerlingen worden er heel veel lesprogramma’s ontwikkeld, met daarbij mooie docentenhandleidingen, maar vergroot dat de mediawijsheid van de leraren zelf?
Waarom dan dat zeuren over retweets?
Allereerst ligt het aan de eigen voorkeuren van mensen om op retweet te drukken.
Een retweet is eigenlijk gewoon het plat doorsturen van een stukje tekst.
Eigenlijk vind ik dat je, voor je dat doet, even zou moeten kijken naar wat zaken. Ik schaar dat onder mediawijsheid, niet alleen van leraren maar van volwassenen op Twitter, maar gezien de reacties van gisteravond zijn zelfs daarover de meningen verdeeld.
- Is het bericht nog relevant?
Bijvoorbeeld de zoekgeraakte hond, de gevonden sleutelbos, de welke vogel is dit, tweets
Kijk nou eerst even de lijn terug of het probleem al opgelost is. Daarvoor gebruik ik juist de lijn van de discussie (bij twitter.com) - Is het niet al 100000x geretweet?
Een goeie grap is nooit weg natuurlijk, maar na tig keer denk ik….joh er staat toch bij hoeveel retweets dat bericht heeft. - Klopt het oorspronkelijke bericht wel?
We hoeven niet allemaal onderzoeksjournalist te worden, maar niet alles is waar omdat nu.nl het zegt.
Een voorbeeld daarvan is het nieuwsbericht dat vorige week in verschillende kranten verscheen en ook op Nu.nl dat leraren meer geld zouden krijgen om zelf aan hun professionalisering te besteden. We retweetten massaal de juichberichten van de vroege ochtendkrant lezers. Heb je dat ook gedaan? Lees deze brief van het AOB maar even. - Is het bericht nog actueel?
Niet iedereen is constant actief op Twitter, er zijn mensen die als ze ’s avonds thuiskomen een half uurtje tweets gaan teruglezen.Sommige mensen klikken bij elke tweet die zij zelf interessant vinden op retweet. Misschien ben ik een zeur….maar dan is mijn tijdlijn net alsof ik de krant die om de vis zit nog even teruglees. - Media in de tweet (plaatjes of video)?
Niet iedereen let op welke afbeeldingen er in tweets zitten, ikzelf heb media op mjin telefoon uit staan, tsja en dan schiet er weer een retweet met een afgehakt hoofd door de tijdlijn. - Een discutabele: wie tweette en wie retweet?
Doordat er grote verschillen in het aantal volgers van mensen zit, kijk ik ook altijd even naar het aantal volgers dat iemand heeft en de “beroeps- of interessegroep” waarin hij zijn netwerk heeft.
Iemand met 10 volgers die een tweet retweet van iemand met 10.000 volgers in hetzelfde netwerk, is wat mij betreft niet heel zinvol. Maar goed dat is een persoonlijke mening (net als alle andere vragen).
Er zijn in elk geval retweets die ik schaar onder tijdlijnvervuiling:
#eikelpoetsers: die berichten retweeten waarin zij genoemd worden
#echotweeters: mensen met meerdere accounts die eigenlijk zichzelf retweeten
#baggertweters: die gewoon rotzooi retweeten
#reclametweets: vooral die verstopte reclames van het bedrijf waar ze werken en liefst met veel hashtags
De vraag blijft echter wel staan, ga ik mensen wijzen op het feit dat de hond die gezocht werd al 4 weken terug is bij het baasje of doe ik wat veel mensen doen?
Voor nu, dat laatste….
3 gedachte op “RetweetLeed: Is het alleen mijn ergernis?”
Leuke blog! Niet alleen vanwege de inhoud, maar ook omdat ik af en toe in de lach schoot om je leuke schrijfstijl (ja, echt, heus, ik ben geen knorrepot).
Ik heb vermoedelijk minder last van het verschijnsel dat je aankaart, maar dat komt omdat ik mijn Twittermomenten beperk en dus veel retweets niet zie voorbijkomen. Als iemand het te bont zou maken (wat nog niet voorkwam) is de laatste optie wellicht de beste. Iemand persoonlijk aanspreken zou ik alleen via de DM doen. en dan nog als uitgangspunt dat die persoon het wellicht niet in de gaten heeft en oprecht meende bij te dragen met zijn retweets.
Mediawijsheid is niemand aangeboren. Niks mis mee om elkaar daarbij een handje te helpen. En daarbij het nodige krediet te geven – opdat je het ook terugkrijgt.
P.S. ik retweet zelf niet zo veel, meen ik. Omdat ik hoofdzakelijk over onderwijs tweet, en mijn volgers daarin dus geïnteresseerd zijn, is het aanleggen van een criterium ‘interessant’ niet zo moeilijk. Maar eerlijk gezegd ga ik er daarbij van uit dat een door mij verzonden retweet bij mijn volgers niet ‘aankomt’ als ze die al langs andere weg hebben ontvangen. Klopt dat uitgangspunt van mij? vraag ik me nu af? Of ontvang je bepaalde retweets meerdere keren van diverse volgers? Dat zou wel serieus irritant wezen.
@Hannes als antwoord op jouw vraag, nee eigenlijk zou je retweets maar 1 keer moeten zien, echter veel mensen bewerken een tweet (met die aanhalingstekens) en dan is het een nieuwe tweet. Dus je ziet een oorspronkelijk retweet maar een keer. (geloof ik, maar als jonge onderzoeker ga ik dat vanavond eens in de gaten houden:-)), trouwens..dank voor je reactie voor wat betreft mijn schrijfstijl…
Beste Karin,
Dat lijstje met criteria hierboven, dat geldt toch vooral voor de tweets zelf? Minder irrelevante, oudbakken, foute, … tweets en je hebt ook direct minder irrelevante, oudbakken foute, … retweets.
Het beste wapen tegen individuen die te vaak naar je zin irrelevante, oudbakken, foute, … retweets versturen lijkt mij de knop Mute. Zij zijn immers ook meestal degenen die zorgen voor tweets die mij niet aanstaan. Niet volgen ligt ook voor de hand: ik zie dat je meer dan 4000 mensen volgt! Ik houd mijn aantal bewust onder de 100, dat is goed te doen.
Al gewandeld?
Reacties zijn gesloten.