ResearchEd inspireert!

De eerste twee ReaerchEDs was ik erbij en ik ben daarna even afgehaakt. Dat was vooral vanwege het volle programma en (mijns inziens) toen de eenzijdigheid van de inhoud.

Dit keer was ik er weer bij. Vooral omdat onderwijs en onderzoek zo’n goeie combi is en ook omdat het gewoon mooi is om mensen te spreken vanuit alle onderwijssoorten en uit het hele land.
Laat ik maar eens andersom beginnen (dat is de pijn geleden) en dan verslag doen van de door mij bijgewoonde sessies (in kortere of langere vorm).

Conclusies:
              Zoet!

• Complimenten aan de organisatie zowel inhoudelijk als facilitair
  Het was een fantastische dag, goed georganiseerd en rijk van inhoud.
• Een prima heen- en terugreis met mijn chauffeur Bertus.
  dat is een luxe omdat je vooral op de terugreis kunt verwerken wat je allemaal bezig houdt na deze dag.
• Voor elk wat wils, dus ook wat luchtigheid en verrassingen.
• Bijna 60 lezingen/presentaties, dus een zeer ruime keuze!
• Alle verhalen waren gerelateerd aan onderzoek IN onderwijs, een onderzoekende houding van leraren of bewezen onderzoek en dus direct in het onderwijs toepasbaar.
  
  Zeurtjes en Zuurtjes
• Omdat de opening wegens omstandigheden niet door Tom Bennett gedaan werd was het een wat lastige (lees; minder inspirerende) start.
• Het langere openingsverhaal (een samenvatting van een boek) had van mij in een kleinere workshop ronde veel beter gepast.
  Ik heb me echt een beetje geërgerd aan het feit dat bijna alle (bewezen) regels wanneer het gaat om presenteren overtreden werden.
  Een Presentatie met veel tekst en het bijna voorlezen van de sheets (zeker aan het einde) is saai en zet me niet AAN.
• 6 presentatierondes van 40 minuten waarbij het toch veel op zenden aankomt is veel. Iets met een cognitive overload.
• Ik denk dat de presentatoren de tip gekregen hadden om ‘het publiek te betrekken en om een interactieve werkvorm te gebruiken’ Het gevolg was dat bij 3 presentaties waar ik aanschoof de werkvorm: denk even zelf na, overleg met je buurman, deel de opbrengst gebruikt werd.

Aanbeveling:

• Ruim een plek in het programma in om zinvol te spijbelen. Ik las op Twitter dat er verbindingen gelegd zijn en weer nieuwe onderzoeksplannen uitgekomen zijn.
  Misschien is het delen van kennis en ervaringen van deelnemers tijdens die dag een optie. Denk aan een Open space achtige setting, vraag aanbod verbinden, goede voorbeelden delen….zoiets.
  Daarmee bouw je ook meer netwerk tijd in, want dat is reuze waardevol.
  Dat zag je vooral tijdens de lunch.

Gevolgde presentaties

Casper Hulshof – Kanttekeningen bij Cognitive Load Theory
Eigenlijk heb ik niet vooraf naar de inhoud van de presentatie gekeken. Jammer en dom van mezelf, want met een beetje meer parate up to date kennis had ik nu beter verslag kunnen doen.

Ik heb Casper nu een aantal keer mogen zien in een presentatie en ik geniet van de manier waarop hij zijn verhaal doet.
Hij is in staat om ingewikkelde zaken eenvoudig te maken door vooral veel voorbeelden te gebruiken. Ook gebruikt hij een sterk wapen: humor!
Daarbij durft hij vanwege zijn rijke theoretische kennis, te prikkelen en heeft een mening. De mening die hij heeft onderbouwd hij en durft best hardop iets te vinden (wat hem niet door iedereen in dank werd afgenomen).

Terwijl ik aan het terugzoeken was (achteraf leren) zag ik dat Casper al online op de vingers werd getikt
Daar verbaasde ik me wel over, de inhoud (aannames) en snelheid.
Inmiddels heb ik de presentatie in de mail ontvangen en snap de ophef eigenlijk niet.

Wat Casper en Dick van der Wateren aan het doen zijn is kijken naar de ontwikkeling van Cognitive Load theory. Misschien dat deze bijstelling behoeft. Ze zoeken ook naar het aantal wetenschappers dat onderzoek doet naar de Coginiitive Load Theory en in publicaties naar elkaar verwijst.
Welke cognitieve effecten zijn nou vervallen of worden toegevoegd?
Ze zoeken naar tegenstrijdigheden in publicaties en hiaten of weglatingen. Ze onderzoeken dus eigenlijk de ontwikkeling en evolutie van de theorie zelf.

Verder durf ik mijn handen als leek er niet aan te branden, maar wat Ahsman in zijn blog zegt:

‘Cognitive load theory is not some kind of revealed truth, it is a scientific work-in-progress. It is clearly not finished and the final state and extent of the theory has not yet been determined’ [bron]

Dat zei Casper ook….Ok, misschien soms met een kwinkslag, knipoog of vraagteken, screenshot, verwijzing en soms wat kritische noten…nou en?

Blijkbaar is het lastig als mensen kritische vragen stellen over onderwijs theorieën. Dat is gek, want onderzoekers doen toch niet anders…vragen stellen?

Een tip voor Casper: het had nog verrassender geweest als je begonnen was met de conclusies en aanbevelingen en dan de weg er naartoe…waarom zijn jullie dit aan het doen?

Leesonderwijs: kunnen we de kloof tussen wetenschap en praktijk overbruggen?

Ik geef toe…ik was gestuurd. Ik weet NIETS over leesonderwijs…ik kan lezen en heb dat ooit geleerd.  Ik ben wel nieuwsgierig en ik wil ook graag weten waarom wij als Nederland zo laag scoren bij Pisa, maar vooral wat kun je verbeteren aan leesonderwijs.

Dat was dus voor mij een valkuil, maar ook die van de presentatoren.
Het publiek bestond niet uit 100% leraar PO/vo die leesonderwijs geeft.

In elk geval hebben de onderzoekers vastgesteld dat wetenschappelijk inzichten te weinig toegepast worden in leesonderwijs. Zij boden en presenteerden drie oplossingsrichtingen.

1. Bewezen didactieken toepasbaar maken
2. Evidence based lesmaterialen ontwikkelen.
3. Theoretische kennis van leerkrachten vergroten.

Op Twitter gooide ik de foto death by powerpoint erin…want dat was een van de eerste sheets.
Maar ik deel hier graag de foto die ik maakte van ontwerpprincipes die zij in lesmateriaal verwerkt (en getest hebben).

Helaas mag ik de pagina’s van de hand-out niet verspreiden en ik kan niet zoveel vinden over de experimentele lesmethode TOP!   Zodat er ook geen links zijn om naar te verwijzen.
Ik had juist van de materialen gezegd, deel vooral veel, zodat onze bevindingen en aanbevelingen breed bekend worden en draagvlak krijgen.

Interessant was de discussie die aan het eind van de presentatie ontstond over de kennisbasis Nederlandse taal voor de pabo (Nuyens-Huisman, Philipsen, & Punt, 2018) die gebruikt wordt om leraren op te leiden. (maar of die al definitief is????)

Vooral de stapelstructuur uit de tekststructuren was in de sessie een punt van discussie.
Het voorstel om vooral een andere ordening van tekststructuren te maken vind ik (nu ik de handout bekijk) logischer en passender. Trouwens lastig om die kennisbasis te vinden.

Ik miste hier trouwens de professionalisering van zittend/huidige leraren. Hoe gaan we die professionaliseren en hoe lekken deze bevindingen door bij de uitgevers. Zij zijn veelal de methodemakers.

Retrieval Practice voor kleine en grote groepen leerlingen – Tim Surma en
Maak jezelf niets wijs tijdens het studeren door Gino Camp

Ik heb het boek Wijze Lessen heel lief opgestuurd gekregen en ik vind dat ALLE leraren dat boek moeten hebben. Misschien kan Arie Slob het als goedmaker gewoon aan alle leraren opsturen!
Die Gratis download is leuk natuurlijk maar een boek is fijner

Ook verwijs ik je direct naar de weblog van Wilfred Rubens die heel veel tijd en energie gestoken heeft in het beschrijven van de mogelijkheden tot verrijken van de verschillende bouwstenen) met behulp van technologie.

Hier heeft de tool een doel en is het geen doel op zich en ik ben vast van plan om aan te gaan vullen.
Afijn…de presentatie van Tim (en eigenlijk die van Gino Camp ook) , want daar zat veel overlap in…retrieval practice dus.

Vergeten is de vriend van het leren Bjork

Tim begon met de uitleg van de vergeetcurve van Hermann Ebbinghaus en hoe we daarmee rekening kunnen houden in onze lessen. Het maakt trouwens niet uit of het een klaslokaal of een zaal is, want ook wij werden in beweging gezet.
Gino heeft even wat meer aandacht besteed aan het Dunning Kruger effect.

Over beide sessies.
Bij beiden werd de powerpointpresentatie gebruikt om het verhaal te versterken. TOP!
De twee presentaties hadden overlap, maar voor mij was dat prima. Een klein beetje herhalen en toch wat nieuwe bevindingen en tips toevoegen.
Weet je dat we gemiddeld 13.000 uur  als jongere op school zitten en leren leren is niet standaard opgenomen in de lessen.
Op de Tweet die ik daarover stuurde kreeg ik ook een paar licht verontwaardigde reacties, het wordt dus wel gedaan, maar nogmaals is het niet standaard.
ik vraag me dan ook af of het wel de goede leren leren tips zijn, maar dat terzijde.

De vaart zat er goed in en toch ging het niet te snel. Precies genoeg gedoseerd dus.
Dank Tim en Gino!

Felienne Hermans – Leren programmeren door te leren lezen.
(Wat?? Ze heeft een wikipedia pagina )

Ik ga hier nog een uitgebreidere post over schrijven, want dat is het onderwerp waard en ik wil me er even wat meer in verdiepen.

Felienne vertelde over haar ervaring met een programmeerclub in het buurthuis. Omdat ze informatica gestudeerd heeft, is programmeren een makkie, dus kinderen daarbij helpen ook.
Dat viel dus even vies tegen, want programmeren uitleggen (didactiek) is juist vloeken in de kerk.

We gingen even mee terug in de tijd naar Papert (de ontwikkelaar van Logo  (en ja het is er nog steeds) en zijn relatie met Piaget.

Veelal wordt bij programmeren in de school (maar ook in buurthuizen) uitgegaan van ontdekkend leren (exploratief leren). We gaan ervan uit dat kinderen dat allemaal spelenderwijs zichzelf wel aanleren. Echter uit onderzoekjes bleek dat dat niet zo was…kinderen hadden een vlakke leercurve en ze haakten na een paar keer inloggen af.

Het gevolg (nou ga ik heel snel door de bocht) is dat je kinderen ook door middel van directe instructie kunt leren programmeren. Dat betekent dat je ook de taal moet leren spreken en dus gewoon les zou moeten krijgen in de taal.  Dus (kort gezegd) je leest de code als taal voor, inclusief de leestekens

Als je meer wilt weten, kijk dan gewoon deze Youtube presentatie (uurtje) waarin ze er zelf op ingaat en het veel beter uitlegt dan ik hier probeer te doen.

Mijn zorg (en gelukkig was ik niet de enige): wanneer we echt door zouden gaan met curriculum.nu en dan het onderdeel digitale geletterdheid, wie gaat die lessen dan geven?
We roepen altijd dat mensen bevoegd moeten zijn in het vak dat docenten geven. Maar Felienne had ook eerder al aangegeven dat programmeurs nou niet echt overtuigd zijn van het feit dat je les moet geven in programmeren Niet alle docenten zijn in staat om programmeerlessen te geven. Hoe gaan we dat oplossen?

De site Python in de klas bevat een lessenserie die in onderwijs gebruikt kan worden, maar waar is dan het practice what you preach principe?
Dunne docenten hebben dikke boeken nodig.

Karel Hermans Kwaliteit van een schoolidentiteit verbeteren

Ik denk dat ik Karel inmiddels al een jaar of tien (als het niet meer is) ken. Hij heeft alle hoeken van de school gezien. Leraar, manager en inmiddels ook een afgeronde master Educational Management
Karel heeft onderzocht of het wringt als je tegelijkertijd leerlingen binnen wilt halen en houden maar ook vanuit een visie onderwijs wilt verzorgen en daaraan wilt blijven vasthouden.

Kortom: doe je je ding omdat de inspectie erom vraagt en ouders erom vragen of ben je overtuigd van de filosofie die achter de onderwijssoort zit en hou je daar aan vast.
Bijvoorbeeld: Ga je cijfers beschikbaar stellen vanuit Magister aan ouders als je als school zelfstandig leren en eigenaarschap bij de leerling als leidraad hebt?

Spreekt iedereen in de school dezelfde taal als het gaat om een onderwijsvisie.
Wanneer je een willekeurige leraar in een school de vraag zou stellen, waar staat jouw school voor? Geven ze dan allemaal een antwoord van gelijke strekking?
Met die onderdelen zijn de deelnemers aan de slag gegaan.

Ik moet toegeven dat ik meer met Karel bijkletste dan actief deelnam aan de opdrachten.
Geeft niks, want ik kan altijd zijn meesterproef nog nalezen

Valkuilen van onderzoek doen in je eigen school zijn wel dat je tot een conclusie gekomen bent in je onderzoek en aanbevelingen hebt gedaan, maar het dan niet vanzelfsprekend is dat er ook iets met die aanbevelingen gedaan wordt. Je bijt niet in de hand die je voedt en dus is het lastig om te zien dat het soms niet leidt tot veranderingen.

Tot slot
Ik ben nu een paar uur bij elkaar bezig geweest met samenvatten, beschrijven, zoeken en vinden.

Wat doe jij met de opbrengsten van bijeenkomsten zoals deze?
Zeg me niet dat je ‘er geen tijd voor hebt’, tijd kun je maken!
Beschrijven van je ervaringen = reflecteren op je leren en dus ook leren.

Die vergeetcurve blijft maar door mijn hoofd spelen als ‘oudere lerende”