#PHOT: Vives Magazine

Hoewel ik er een extra pagina voor aan mijn website heb hangen, schrijf ik niet zo vaak over de inhoud van werkzaamheden.

Laat ik dan deze  #PHOT eens voor Vives Magazine gebruiken, deze lag vandaag op de mat.
Sinds 2014 ben ik hoofdredacteur van Vives.
De eerste twee jaar heb ik dat samen met Marcel Kesselring gedaan, sinds september 2016 doe ik het alleen.

Over centen.
Vives bulkt niet van het geld want het blad draait op de reclame-inkomsten van adverteerders.

De abonnees mogen (graag zelfs) betalen, maar we zitten er niet bovenop als ze dat niet doen.
Dat kost namelijk meer dan het tientje abonnementsgeld.
Ik zou zelf graag iets meer geld vragen om op die manier mooiere artikelen te laten schrijven maar ja…ik ben de baas niet.

Helaas voelen wij ook dat bedrijven minder investeren in papieren reclame-uitingen.
Dat maakt dat het soms fors puzzelen is om goede artikelen te krijgen, maar vooral ook om de vaste redacteuren opdrachten te blijven geven waar zij blij van worden.

Wat ik doe?
Sommige mensen denken dat het hoofdredacteurschap een fulltime baan is met een zeer forse vergoeding. Op beide aannames is het antwoord nee. Ik doe Vives er lekker naast voor een kleine vaste vergoeding en doe dat vooral ’s avonds of in het weekend. Het kost best wat tijd, maar ik geniet van de variatie en het ‘eens iets anders doen.’

Bij de planning van een nieuw magazine hebben we ooit een ‘plank’ bedacht waarin we aangeven waar advertenties en waar artikelen komen.
Dit jaar heb ik alle vaste bijdragers (gelukkig zijn dat er best veel) in augustus een jaaroverzicht, deadline kopij en thema gestuurd. Zo weten ze wat en wanneer er geleverd mag worden.
Voor flexibele rubrieken als het hoogste woord, onderwijsondernemer en startup moet ik altijd zelf op zoek naar schrijvers. Soms lukt dat…soms niet.

Ik verzamel de artikelen, lees ze, vind er iets van en meestal gaan ze direct door naar de eindredactie, vormgever en dan de drukker.
Ik schrijf zelf soms een artikel en altijd de intro ‘van de hoofdredactie’.

Mailbox terreur.
Doordat ik als hoofdredacteur bij verschillende persbureaus in de maillijsten sta, loopt (zeker nu naar aanloop van de NOT) mijn mailbox helemaal vol.
Slim gratis reclame maken door artikelen aan te leveren is altijd het proberen waard. Ik ben echter ook een onderwijsmens en als ik jeuk krijg van wij van wc eend teksten, gaan die echt niet mee in het blad. Dat levert soms best wel strijd op met de uitgever, want content voor niks is ook content.
Ook heb ik de pest aan artikelen die onder embargo gestuurd worden. Dan gaan de dikke bladen (kranten, websites) voor en mag een kleintje als Vives een paar uur laten copy pasten. Daar doe ik ook eigenlijk niet aan mee. Oud nieuws is oud nieuws.

Omdat mijn naam voor in Vives magazine staat en sommige mensen het lastig vinden om het colofon te zoeken krijg ik ook best vreemde mails. Adreswijzigingen van abonnees (oplage van Vives is 15000…geloof ik). Berichten van opzeggingen of dat er een naams wijziging moet plaatsvinden.
Ook mensen die geabonneerd zijn mailen me om te melden dat ze Vives niet gekregen hebben.
Misschien fijn om dat allemaal niet naar mij maar naar klantenservice@reshift.nl te doen.

Verlotingen en krijgertjes
Ik moet eerlijk zijn, soms jeuken mijn vingers als ik weer iets leuks voorbij zie komen. Maar serieus, ik geef alles wat ik aangeboden krijg weg of verloot ik. Let op in het maartnummer heb ik weer een leuke verloting. Inmiddels heb ik wel een winactie voor een fiets en een kinderbedje afgeslagen. Vives gaat over onderwijs en liefste onderwijs met ict of onderwijsinnovatie.
De boeken van onze boekenrecensent ga ik ook verzamelen om er een weggeefhoek of zo van te maken.
Ik moet toch ergens een voordeeltje mee zien te pakken, dus soms probeer ik toegang tot congressen en symposia ritselen,
De persen moeten blijven draaien toch.

Voor nu dank ik de vaste en losse redacteuren, ik ben blij met weer een prachtig Vives Magazine!

#PHOT is een initiatief van Karin Ramaker (Met-K.COM)