Deze week voelt een beetje dubbel als het gaat om werken en thuis zijn.
Het noorden van Nederland heeft nog vakantie maar onderwijsland begint weer tot leven te komen.
Die vakantiespreiding is wel een dingetje.
Tot half juli heb ik doorgewerkt en daarna hebben we drie weken vakantie genoten. Nu ben ik al weer even aan de slag en wisselde tot vorige week, werken af met niksdoen.
Afgelopen dinsdag startte de tweedaagse bij LeerKRACHT in Utrecht,terwijl het dorp hier in feestweek stemming was. De vakantiespreidings-spagaat sloeg toe
Feestwekerigheid
We hebben wegens de omstandigheden vorig jaar niets meegekregen van de feestweek. We bekeken alleen de optocht . Dit jaar sluiten we iets meer aan bij activiteiten. De optocht blijft echter het hoogtepunt.
Zojuist waren we weer getuige van de optocht door de beide dorpen Alteveer en Kerkenveld, met als thema Mokum
Feestweekactiviteiten
Gisteravond was er een kennisronde, waar teams door het beantwoorden van vragen (pubquiz) over verschillende thema’s punten scoren. De feesttent zat bomvol, met opvallend veel jonge mensen. [Filmpje]
Met bijna 200 mensen in een tent ontbijten is ook een ervaring op zich. We kennen amper mensen maar een praatje met tafelgenoten is zo gemaakt (als je ze kunt verstaan…we praten nog geen Drents).
Alteveer Kazen
Bij het dorpsontbijt konden we kennis maken met nieuwe kazen. Niet zomaar kazen, maar ‘Alteveerse kazen’.
Ik weet dus (als ik een verkooppunt kan vinden), wat ik aan relatiegeschenken en cadeautjes weg ga geven.
Oh ja…die spagaat….
Vanmorgen ontbijten en een versierd dorp waar mensen nog vakantie hebben en alle dagen wel iets te doen in en rond de tent. Vanmiddag in Leeuwarden aan het werk met een team om een goede jaarstart te maken.
Met mijn hoofd nog in feestweekstemming en mijn voeten weer in de klei…Friese klei…dat wel.
Volgend jaar beter plannen, want dan wil ik nog meer mee beleven.
3 reacties
Mooie laatste zin 🙂
Kleinschalige feestweken zijn zo leuk!!
In Ouderkerk is het altijd rond Koningsdag.
Klaas en ik hebben elkaar voor het eerst gezoend/ verkering gekregen in de feestweek op Koninginneavond in 2002.
Dé manier om in een dorp thuis te geraken: meedoen of i.i.g. erbij zijn. Feestweken, verenigingsleven, misschien wel een buurtvereniging: zo word je één mét de dorpsgemeenschap i.p.v. (dieg)ene die van buiten komt..
Niet dat je overal je neus moet laten zien, maar een beetje weten wat er speelt en de mensen niet alleen van gezicht kennen, is best prettig.
Vakantie of niet, spreiding of niet.
Zwaaiiiiiii!
Vanuit een dorp waar ik niet in maar ergens achter in een polder woon, maar wat toch vertrouwd aanvoelt. Omdat het kan.
De laatste zin zegt het allemaal!
Opstarten voelt net alsof je met een elastiek ergens aan bent vastgebonden: tempo zit er lekker in en dan kan je ineens, zomaar, weer even teruggetrokken worden. (Ach, de -meteorologische- zomer is vandaag voorbij, hoorde ik in het nieuws, dus voor je het weet is het weer herfstvakantie…)
Reacties zijn gesloten.