Terwijl ik vanmiddag in het donker in de eerste sneeuw van dit najaar terugreed naar huis, had ik mijn dagelijkse reflectie momentje.
Hoe kan het toch dat professionals het moeilijk vinden om goede feedback te geven en te ontvangen? Dat is een beetje mijn gepuzzel van de afgelopen paar weken.
Over mezelf als feedbackvrager en -onvanger.
Wanneer ik zelf vraag om feedback, moet ik leren dat ik om specifieke feedback vraag.
Als ik dat niet doe, gaat de feedback soms alle kanten op.
Van een vlek op mijn blouse tot aan jij weet niets van onderwijs, ga daar maar eens wat aan doen.
Aan beide opmerkingen heb ik wel iets, maar ik kan er niet direct iets mee.
Andere recente voorbeelden:
- Kijk even naar deze testomgeving en geef feedback…werkt het?
Feedback: er ontbreekt een punt en de derde zin moet beginnen met een hoofdletter.
Ik weet wel niet wat er staat, wat bedoel je ermee?
Ik hou niet van blauw
We hebben het over een testomgeving met 1 pagina waarop de tekst:
“Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua”.
- Wat vonden jullie van deze bijeenkomst?
Feedback: Mwah..ging wel;
Je was best wel sturend;
Ik vond het best inspirerend
Het ging mij te snel
Wat moeten we hiermee
Dus beste gever vanaf NU … als ik om feedback vraag:
wil ik niets over mijn uiterlijk horen (behalve in de modezaak waar ik een nieuwe jurk koop).
wil ook niet de …nou ging best goed …maar….zin.
Ik wil weten hoe ik me kan verbeteren in mijn werk en mijn handelen.
In mijn directe werkomgeving schrik ik echter soms nog meer wat anderen overkomt.
Over foute feedback…pardon…dat heet AFBRANDEN!
Beste professionals voelen jullie je stoer als je met 5 mensen iemand afbrandt onder de noemer: je vroeg toch om feedback?
Frustratie over een genomen besluit, een ingeslagen pad, een gedragen keuze?
Mooi…dan ga je of naar huis, naar je baas of naar de ombudsman, maar je blijft van een collega die zich kwetsbaar opstelt in een bepaalde rol AF!
Vooral als de feedback de sluizen openzet naar openlijke kritiek, het op ‘de man spelen’ en we zullen hem/haar eens pakken.
Ik vind het zelf echt vreselijk lastig om emoties uit te schakelen bij het ontvangen van feedback.
Echt het is heel moeilijk om er goed naar te luisteren en niet in de verdediging te schieten….ja maar…..
Ik moet mezelf, maar ook anderen waarmee ik werk, leren om diep adem te halen, tot 10 te tellen en dank je wel te zeggen.
Dan ga ik naar huis, zit in de auto en denk….hoe kunnen we dit nou toch laten gebeuren ..?
Gooi lichtpuntjes op me!
3 gedachte op “#PHOT: Fikkie stoken?”
Phoe ja, zomaar wat roepen en vinden is makkelijk. Zinnige feedback geven doe je met aandacht en daarmee geef je iets terug. Helaas kiest niet iedereen voor dat laatste/heeft het niet geleerd/is er niet bewust van. In jouw werk houd je mensen denk ik vaak een spiegel voor maar ‘t valt niet altijd mee (om eerst maar weer dingen op te moeten vreten) thumbs up voor jou en houd moed!
Goedemorgen 🙂 Zojuist gelezen in Trouw, n.a.v. een boek dat vandaag uitkomt. Ik moest meteen aan je denken omdat ik gisteravond je blog las.
“Volgens Nieuwenbroek werkt het om taakgerichte feedback te geven (‘Wat heb jij een mooie tekening gemaakt’). Persoonsgerichte feedback (‘Wat ben jij toch slim’) maakt perfectionistische kinderen nog afhankelijker van voortdurende bevestiging van anderen. Als die feedback negatief is (‘Jij bent dom, slecht, lelijk’), is dat helemaal desastreus.
Uit onderzoek blijkt dat taakgerichte feedback juist ‘een enorme brandstof is voor zelfvalidatie’ – het gevoel dat je ertoe doet. Een gebrek daaraan ligt vaak achter perfectionistisch gedrag, zegt Nieuwenbroek. Het is een poging om een laag zelfbeeld op te krikken.
Vroeg of laat loop je daar tegenaan, zegt Nieuwenbroek. “Het is niet voor niets dat veel jongeren een burn-out hebben. Wat overblijft van het perfectionisme is leegte.” Het gevoel dat je ertoe doet los van je prestaties ontstaat niet van de ene op de andere dag. “Maar ouderen en leraren kunnen er wel aan bijdragen.”
Ard Nieuwenbroek, ‘Perfectionistische kinderen: prestatiedruk signaleren en herkennen’, Boom uitgevers, 23,95 euro, ISBN 9789024426379.
Fijne (werk)dag en blijf doen waar je zo goed in bent: onderwijs en daarin verbindingen maken.
ik kreeg in de kinderopvang talloze communicatietrainingen met drama lessen erbij (en dat was soms een drama). bij alles wat je aankaart hou je het bij jezelf. en die les heb ik in mijn oren geknoopt. niet je doet, zegt… maar ik vind dat jij …. de hele wereld denkt niet hetzelfde als jij. en als er feedback gegeven wordt (privé of zakelijk) dan vraag ik altijd of je het bij jezelf wilt houden. dat luistert namelijk ook een stuk makkelijker. (en weeg je de feedback ook beter af.)
Reacties zijn gesloten.