Twee weken geleden schreef ik me, net als veel anderen, uit nieuwsgierigheid in voor de e-learn MOOC van de Open Universiteit.
Natuurlijk, omdat ik het fantastisch vind dat er veel mensen samen aan de slag gaan met elearning en de achtergronden en omdat ik mijn eigen kennisniveau wel eens wilde meten. Ja, ik ben ook een fan van Wilfred Rubens en hij is hoofddocent van deze MOOC.
Eigenlijk was ik het meest nieuwsgierig naar mijn eigen motivatie.
Kan ik mezelf in een zo ‘n redelijk vrijblijvende setting motiveren om met vaste regelmaat een activiteit in de MOOC bij te wonen?
Na de eerste mededelingen heb ik ALLE mailmeldingen uitgezet, want dat was me veel te veel van het goede.
De eerste week was de inhoud leuk om doorheen te bladeren en soms ook de papers die als achtergrond materiaal aangeboden worden op te slaan in mijn “ooit nog eens lezen” map.
Keurig plaatste ik mijn voorstel blog reageerde op contactverzoeken en krabbelde her en der wat op een muurtje.
Ook was ik actief aan het meelezen in het forum en plaatste ook daar wat berichten.
Maar toen…
Omdat ik een redelijk hectische werkomgeving heb en ook nog eens met een studie (die voor mij op dit moment op de eerste plaats komt) begonnen ben, verwaterde mijn drive.
Vorige week kwam op Twitter ineens de vraag, Karin….waar blijf je nou in de MOOC
Learning analytics is niet mijn ding…dus heb ik daar ondanks inschrijven in een Masterclass (dat kost eigenlijk best veel klikjes) weinig anders gedaan dan “doorheen” bladeren en vinkjes zetten.
De tweede Masterclass waar ik me ook braaf voor inschreef heb ik gisteren even teruggelezen en gekeken. Maar echt een yes, ik wordt hier nieuwsgierig van en dit stimuleert mij, krijg ik er niet van.
Natuurlijk ligt het vooral aan mijn leervoorkeur, ik wil leren en direct toepassen of leren omdat IK nu iets wil weten.
Mijn leervalkuil is verveling, slechte planning en ik moet op enigerlei wijze getriggerd worden of ik moet met anderen iets samen moeten doen (deadline tiepje)
Wat dingen die ik zomaar uit de lossen pols neerpen:
- Wat ik in de MOOC mis, is iets van de communitygedachte. We horen bij elkaar en creeeren samen kennis of een product.
- Ik merk dat ik lees wat de achterliggende theorie is, welke voorbeelden anderen hebben en waar anderen mee bezig zijn. Maar dat daagt mij niet uit tot actie.
- Het discussieforum loopt aardig vol en ik kan niet aangeven wat ik al gelezen heb.
- Ook heb ik snel iets van…oh dat is al ongeveer gezegd…hoef ik het niet te doen
- Groepen rond een thema/item zou voor mij heel goed werken, dus gek genoeg verlang ik in de massa toch naar een eigen hoekje. Misschien toch een koppeling van een beginner en een iets gevorderde..maatjes?
- De werkvormen/opdrachten zijn mij te eenzijdig. Een blog schrijven is voor mij geen uitdaging, iets Googlen ook niet en nogmaals de discussielijnen zijn te veel en niet te ordenen.
- Live chatten moet passen bij je mogelijkheden, mijn opdrachtgever zou niet blij zijn als ik in haar tijd wat ga chatten.
- De kleine kennistoetsen (waar sta je nu) zijn mooi, maar ik zou meer getriggerd worden op…wat heb je geleerd of wat heb je gedaan met het geleerde.
Ik vraag me echt af …wat zou mij nu triggeren?
Eeuwen geleden was Marcel de Leeuwe de mede moderator/maker van een Europese E-learning Course (ja Marcel ik heb de zip nog). Daar zaten we met bij mijn weten, 196 Europese studenten in een Moodle omgeving. Noem het maar een soort pre-MOOC, maar wat heb ik me daar uit de naad gewerkt zeg.
Waarom? groepsopdrachten, gedwongen opleveren van producten (ja er werd beoordeeld), maar ook omdat het met mensen uit heel Europa was…hoe doen jullie dat nou? Het leerdoel was natuurlijk ook wat anders, maar het gaat om mijn gevoel en de motivatie toen.
Aan deze pre-MOOC (gesubsidieerd) zat een certificering vast..zou dat het zijn? beoordeeld worden en feedback krijgen?
Het certificaat moet nog steeds komen….want dat ging niet helemaal goed….maar toch was het anders….ik krijg er de vinger niet helemaal achter waarom dat nou zo anders was…jij wel Marcel???