Ik begon me al schuldig te voelen, omdat ik wel naar de onderwijsdagen (dinsdag) mocht, maar niet geblogd had.
Die schade haal ik nu op mijn vrije zondag in.
Complimenten aan de organisatie
Wat een verademing zeg, die nieuwe locatie!
Congrescentrum 1931 in Den Bosch is een uitstekende locatie voor de onderwijsdagen.
Mooi compact, een centrale ruimte waar ook de leveranciers goed zichtbaar waren en waar we ook telkens terugkwamen na de sessies.
Fijn alles op een verdieping, geen trappen, geen zoekwerk en sfeervol.
Ik zeg ‘houwen zo’.
Over de keynotes.
Ik heb genoten van Maurits Berger (wauw een eigen wikipedia pagina) zijn keynote.
Hij vertelde over de keuzes die hij gemaakt heeft om van het krijtbord in de collegezaal over te stappen naar een SPOC (small online course)
Zijn thema islam in het westen en met name de Sharia rechtbanken in Europa, is best een lastige om met de studenten in gesprek te gaan.
Zijn grootste probleem: te weinig studenten en te weinig geld voor onderzoek, heeft hij voor een deel opgelost door online aan de slag te gaan.
Zijn verhaal en de worsteling om de stappen te zetten, was pakkend en vooral beeldend.
Waar ik zelf erg van gecharmeerd was, was het gebruik van kleine onderzoeksvragen aan de studenten om daar vervolgens weer nieuwe stellingen over te formuleren.
Dus telkens een beetje verdiepender vragen stellen, om op die manier niet alleen data te verzamelen voor onderzoek, maar ook om het gesprek offline aan te gaan.
Door in de veilige anonieme omgeving stellingen te poneren en met de uitkomsten een nieuwe stelling te formuleren, creëert hij een veilige omgeving.
Om op grond van de uitkomsten vervolgens tijdens het college door te praten vind ik een uitstekende manier om het ‘echte gesprek’ aan te gaan.
Vooral de term Kennis Jacuzzi (een omgeving waar kennis hebben en kennis delen voorop staat) is er een om te bewaren.
Ashwin Brouwer schreef een sneller verslag
Dat deed Wilfred Rubens ook natuurlijk
Campuscultuur en Obstakels voor innovatie
De tweede Keynote door Lauren Herckis was er een van: daar komt zo een prachtige conclusie uit.
Helaas vond ik dat het verhaal kabbelde en uitging als een nachtkaars.
Lauren maakte de vergelijking tussen de verschillende generaties die werkzaam zijn in haar universiteit.
Een programmeur/hoofd ICT uit mijn bouwjaar (denk ik…)
Een professor in wiskunde met een heel erg groot hard voor lesgeven en wiskunde. Maar wel onderwijs verzorgend vanuit haar eigen perspectief en kijkend naar haar grote voorbeelden.
Een jong meisje dat bijna naar deze universiteit komt en in een volledig gedigitaliseerde wereld is opgegroeid.
De strekking zou natuurlijk moeten zijn, dat iedereen vanuit een eigen ontstane cultuur en vanuit een eigen perspectief (waar ben je in groot geworden) in onderwijs werkt.
Ik legde (terwijl het verhaal doorkabbelde) de relatie tussen de bus opstellingen in lokalen van lerarenopleidingen en de manier waarop sommige colleges gegevens worden
Zenden van de docenten inactief voor deelnemers, terwijl Maurits Berger mij juist zo blij gemaakt had.
Ik begreep het verhaal, zag ook wat Lauren bedoelde, was het met haar eens…..maar het was net niet scherp genoeg om mij dat wakker maak duwtje te geven.