Auteur: Paul Laaper
Mijn laatste bijdrage dateert alweer van 1,5 maand geleden. Is er niets gebeurd in de tussentijd? Jawel, maar alles gaat zo langzaam, dat het bijna niet opvalt dat het gebeurt. Zo’n traag stromende rivier, waar heel af en toe een steentje verschuift.
Mijlpalen
Intussen zijn er wel wat mijlpaaltjes te benoemen. Karin heeft al iets geschreven over het einde van de bestraling. Nu beginnen langzaam de bij-effecten van die bestraling weg te ebben. Een belangrijk moment was of het resterende oog nadelige gevolgen van de bestraling had ondervonden. Dat bleek niet het geval.
Eten gaat nu zonder pijnstillers, maar nog niet alles gaat er als gesneden koek in. De temperatuur moet niet te hoog zijn en ook spicy eten is nog geen optie. Smaak is überhaupt nog niet op het oude niveau. Maar de eetlust is wel teruggekeerd en dat is ook belangrijk.
Vermoeidheid is er nog wel, maar ik train dagelijks een kwartier op de hometrainer en een kwartier op het roeiapparaat, waarbij de snelheid/inspanning per week iets opgevoerd wordt. Alles voor de conditie!
Vandaag nog een belangrijk moment: de rijvaardigheidskeuring. Ik zal jullie de onduidelijkheid omtrent dit verschijnsel besparen, maar de kwaliteit van het resterende oog is dusdanig, dat ik weer gewoon mag autorijden. En dat is echt een grote stap.
Wat gaat er nog komen?
Naast de gebruikelijke controles, is het allerbelangrijkste moment de mri-scan die eind november gemaakt gaat worden. Daarop moet te zien zijn of het traject tot nu toe zin heeft gehad, oftewel, of alle tumorcellen vernietigd zijn. Als dat niet het geval is, zullen er waarschijnlijk niet zoveel opties meer zijn. Als alles naar wens gaat, wordt begin december het proces van plaatsing van de prothese (kunstoog) en reconstructie van het aangezicht in gang gezet. En naar wat ik begrepen heb, zal er nagenoeg geen verschil zijn met mijn aangezicht van voor de operatie. Alleen het oog zal niet bewegen. Maar misschien kan ik ze zover krijgen dat ze disco-ledjes plaatsen, die je op afstand aan en uit kunt zetten.
Varia
Tijdens de 7 weken bestraling, ben ik door een aantal taxichauffeurs heen en weer gereden. Daar zaten er een paar bij die dat meerdere keren gedaan hebben en waar ik dan ook wat diepergaande en persoonlijke gesprekken mee had. Ik heb daar echt van genoten, het maakte de ritten tot een genoeglijke tijdsbesteding. Van hen heb ik afscheid genomen met een persoonlijk aandenken.
De vpk-en komen nog elke dag om de oogkas te verzorgen. Recentelijk kwam er een stagiaire mee, die in het laatste jaar van haar opleiding zit. Na eerst een keer toegekeken te hebben, ging ze langzamerhand steeds meer doen. En het bleek dus ook zo’n wond-aficionado te zijn (hoe meer er te peuteren is, hoe leuker), zoals er wel meer langskomen. Al een paar weken doet ze, onder toezicht, de hele behandeling. Vandaag haar mijlpaal: de praktijktoets Wondverzorging heeft ze probleemloos gehaald!
Aan het begin van het traject (eind juni) heb ik al even de afspeellijst met het thema Ogen genoemd. We hebben niet stilgezeten, de lijst bestaat inmiddels uit 67 nummers en groeit nog steeds. Ik vermoed dat het een van de meest eclectische lijsten op Spotify is, als ik zo naar de samenstelling kijk, met artiesten waar ikzelf ook nog nooit van gehoord heb. En bij een gemiddelde duur van een nummer van 3,5 minuut, heb je dus meer dan 4 uur luistergenot.