Zo rond 10 over half druppelen ze, met een beker koffie in de hand, het lokaal binnen.
Natuurlijk zoeken ze een plaatsje zover mogelijk achterin en babbelen vrolijk door over de belevenissen van afgelopen weekend. Geen enkele aandacht voor de persoon die geduldig staat te wachten om te kunnen beginnen, een goedemorgen kan er vaak niet eens vanaf.
De presentielijst circuleert ondertussen door de klas en mopperend roept iemand….heee ik sta er niet bij. Er wordt gevraag: “had je je dan wel aangemeld? Neuh, geen zin in, is toch verplicht, je kunt me nu niet wegsturen. Oh, en ik moet ook eerder weg, heb belangrijkere dingen te doen”.
Willen jullie je laptop er even bij pakken, dan kunnen we gaan beginnen.
Enkele deelnemers komen in beweging en zitten er klaar voor. Een aantal mensen praat echter rustig door. Sommigen kijken heel verbaasd en vragen: “moest dat dan? Ik zit al zo vaak achter een PC, het is toch niet de bedoeling dat we echt zelf iets gaan doen?”
Na wat schuiven, weglopen, rommelen en nog steeds zittend met de rug naar de spreker toe start de bijeenkomst.
Wat zouden jullie willen leren vandaag? Wat is de leervraag?
Daarover moeten ze even nadenken en de url van Mentimeter verschijnt op het scherm. Wat was nou dat internetadres waar we iets moesten invullen? Wacht even…..en de code?
Maar dat doe ik mooi niet met mijn eigen telefoon hoor.
Kunnen we dat niet gewoon roepen of op een flapover schrijven? Wat een gedoe zeg.
Ondertussen is een laatkomer met een hoop kabaal binnengestapt. “Ik kon het goede lokaal niet vinden en wist ook niet hoe laat we begonnen. Kan ik nog even koffie halen?”
Een telefoon rinkelt en wordt opgenomen. Nee, ik kan nu niet praten…zit in een verplichte workshop….weet ik ook niet….ja ik had ook wel iets anders willen doen.
Nu de laptops aan staan en er toch nog weinig gebeurt….wordt de mail even gecheckt en her en der whatsappen ze er vrolijk op los. Waarschijnlijk over de mevrouw die nog steeds geduldig wacht tot de club zo ver is.
Inmiddels is het half 10 en de serieus wachtenden beginnen te morren. Ze kijken niet corrigerend naar de dwarsliggers maar naar de trainer…..zeg er eens iets van.
Wat is nou de leervraag?
Na wat over en weer overleggen, verschijnen er tekst op het scherm…..
We zijn begonnen….
Over wie gaat dit stukje?
Over leraren die tijdens een studiedag een workshop volgen.
Overpeinzingen voor diegenen die zich bespiegeld voelen.
- Wentel het probleem over verplichte studiedagen niet af op de “ingevlogen” workshopleiders, communiceer dat intern met de mensen die daar werkelijk iets over te zeggen hebben.
- Blijven we de dwarsliggers belonen met hun slechte gedrag?
- Blijven we het goedvinden dat mensen die zich niet aanmelden toch gewoon binnen mogen komen?
- Blijven we accepteren dat mensen hun mail niet lezen, niets voorbereiden of erger gewoon niet op komen dagen?
- Misschien zou je zelf eens je collega’s kunnen aanspreken op hun gedrag in plaats van geïrriteerd naar de trainer te kijken.
Wanneer je als workshopleider het lef hebt de discussie over het gedrag aan te gaan, word je, als “externe inhuur”, genadeloos neergesabeld bij een evaluatie achteraf.
Er wordt nooit gevraagd naar de inzet van deelnemers en hun gedrag, misschien is het hoog tijd daar eens verandering in te brengen!