Eerst eens zien wat CHATGPT me voorschotelt als definitie.
Humor is het vermogen om dingen grappig of amusant te vinden of de kwaliteit van iets dat grappig of amusant is. Het kan ook verwijzen naar de kunst of vaardigheid om anderen te laten lachen of te amuseren.
Ik heb volgens mij beide vermogens.
Ik hou van humor en denk dat ik soms ook wel ‘leuk uit de hoek’ kan komen. Over dat laatste kan natuurlijk alleen een ander iets zeggen, maar ik maak met enige regelmaat in elk geval mezelf aan het lachen. Een goeie grap uithalen is al een tijdje geleden, maar ik deed het vooral in mijn middelbare schooltijd erg graag….trouwens in mijn werkzame- en opvoedende moeder leven ook.
Ik werd zelfs ooit op een beurs in Duitsland (toen ik bij een textielagent werkte) uitgenodigd aan de tafel van de directie, omdat ik zo goed ‘moppen kon tappen’. Lastige toen was wel…..dat het een Duitse directie was….ingewikkeld om de clou uit de losse pols te vertalen in het Duits.
Soorten
Droge humor, sarcasme, woordgrappen, woordspelingen, Ironie, zwarte humor, zelfspot, grappen uithalen.
Lachen zorgt dat je je beter voelt (endorfine). Ikzelf gebruik humor ook om dingen te relativeren of om het allemaal wat minder erg te maken.
Humor is volgens mij ook iets persoonlijks, de manier waarop je iets interpreteert of hoe je naar iets kijkt.
Moppen, grappen, droge humor en woordspelingen vind ik alleen leuk als gesproken woord. De klank van de stem en de gezichtsuitdrukking maken het ‘af’. Ik kan me niet herinneren dat ik vrijwillig een ‘grappig boek’ van de plank gepakt heb. Ook komische films kunnen me niet bekoren.
Ik denk zelf dat dat komt omdat die humor voor ‘iedereen’ bedacht is en minder subtiel of gelaagd is.
Een goede cartoon sla ik niet over, maar ook daar vind ik niet alles even grappig.
Aangeboren of aangeleerd?
Aangeleerd en ook nog eens cultureel bepaald (kijk maar naar het begrip Engelse humor).
Toch heeft het ‘gevoel voor humor’ wel iets met je genen te maken. Mensen met het 5-HTTLPR-gen lachen en glimlachen vaker. Het is dus ook een beetje genetisch bepaald.
Het gen houdt trouwens ook verband met emoties waaronder ook een depressie, maar dat terzijde.
Terugkijkend denk ik, dat ik het een beetje ‘geërfd’ en veel zelf aangeleerd heb. Mijn moeder had niet zoveel gevoel voor humor, mijn vader daarentegen hing regelmatig de clown uit.
Opvoeding
Wij hebben onze kinderen een ‘gezond’ gevoel voor humor meegegeven in de opvoeding.
Toen de kinderen nog klein waren hebben we flink wat grappen met ze uitgehaald. Zij konden er trouwens niet altijd om lachen, maar bij het vla-blazen hadden we allemaal de grootste lol.
Toen ze wat ouder waren beloofde ik ze, op hun 18e verjaardag, de allerbeste mop ooit te vertellen.
Toen de oudste de mop gehoord had, kon hij er om glimlachen (zo leuk was de mop niet). Maar alleen het weten dat een bepaald geluid (uitspugen van een haar) bij de mop hoorde, hield de spanning voor de andere twee erin. (Ook zij konden er niet heel hard om lachen trouwens).
De oudste twee leerden de jongste ook moppen tappen, die eigenlijk niet bij zijn leeftijd pasten. Een aantal keren volgde er dus een pittig gesprek op school dat sommige moppen echt niet konden.
Die van Roodkapje die aan de boze wolf vraagt waarom hij van die kleine oogjes heeft (antwoord van de wolf: Rot op ik zit te scheiten), was echt de druppel. Hij werd vriendelijk verzocht (als vijfjarige kleuter) om de moppen eerst alleen aan de juf te vertellen. Zij bepaalde dan of de mop wel mocht in het moppentapuurtje op vrijdagmiddeg.
Mijn exgenoot en ikzelf hebben zelfs in onze scheidingstijd verschrikkelijk foute grappen gemaakt.
Zo kwam hij bij het bespreken van de boedelverdeling, op een gegeven moment, binnen met een decoupeerzaag om de (lelijk lomp grote) salon tafel in tweeën te zagen….ieder de helft.
Een Anekdote met een rauw randje
Mijn keukentafellief en ik hadden elk een ander soort gevoel voor humor. Soms moest ik uitleggen waarom ik ergens zo vreselijk om moest lachen. Het is vanaf het begin van onze verkeringstijd ook mijn uitdaging geweest om hem te laten lachen….hoe harder hoe beter.
In de slechtste of spannendste periodes met mijn keukentafellief was onze humor echt vreselijk hard en fout.
Bij de operatie aan zijn oog had ik speciaal een t-shirt laten bedrukken met de tekst er op: Ik bestrijd mijn tumor met humor. De verpleegkundige in het ziekenhuis was er boos over, je maakt geen grapjes over kanker. Nou wij deden dat dus wel. Iets zwaars wat lichter maken door humor te gebruiken. Hijzelf sprak na de verwijdering van zijn oog over ‘het zwarte gat van Laaper’
Kom maar op met (foute) grappen, ik lust er wel pap van
#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verzint (momenteel) @ireenBertholee een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen
2 reacties
Hoi Karin, wat schrijf jij je blogs toch met een aanstekelijk enthousiasme! Ook deze heb ik weer met veel plezier gelezen.
Heerlijk, samen lachen!
Ik kan wel enorm lachen om boeken. Ik rolde ooit met boek en al lachend van bed. De collega met wie ik toen de kamer deelde, keek mij verbijsterd aan.
Met mijn vader en zus konden we enorme lol hebben om Astrix en Oblix en de strip Waanzin Waanzuit. Mijn moeder zat er dan verbijsterd bij, snapte niets van onze humor.
jeetje, heb ik net een blog af, krijg ik allemaal ideeën 😀
Reacties zijn gesloten.