Ooit was een weblog bedoeld als online dagboek. Gisteren dacht ik…laat ik dat dan maar weer eens gaan doen. Er kwam geen woord op papier, helemaal niks.
Zakelijke beslommeringen.
Er is genoeg te doen, dus om werk zit ik niet verlegen, alleen alles is onzeker en wankel.
We hebben met learningROCKS besloten tijdelijk de module bouw je digitale escaperoom weer open te zetten. Verder laten we de storm van gratis, alles voor niets en webinar hier en daar, eerst uitrazen.
Eigenlijk verwacht dat onderwijs pas echt problemen met thuis leren gaat krijgen als deze eerste razend gekke week voorbij is. Dus gaan we niet meedoen met de miljoen ad hoc initiatieven.
Ik zie op de derde dag schoolsluiting al dat het allemaal niet meevalt voor zowel scholen als ouders.
Ik denk dat we over een of twee weken alle zeilen opnieuw gaan bijzetten.
Dan wil ik met alle liefde mijn expertise inzetten.
Bel me maar.
Zakelijke zorgen?
Niet echt…Marielle en ik zijn achter de schermen druk bezig met een prachtig nieuw project. Daar hebben we onze handen vol aan.
Er zijn nog doorlopende opdrachten en we hebben een aantal vaste klanten.
Online academies zijn in deze tijd goud waard. (RECLAME)
Zorg om anderen.
Het gaat me wel aan het hart dat ik in mijn netwerk en eigen omgeving mensen in de rats zie zitten. Workshops, trainingen, events, adviesklussen….alles stopt abrupt. Mensen die gewoon een goedlopend bedrijf hadden en waar ineens alles anders is, in paniek, soms in tranen.
Het gaat me echt zo aan het hart.
Thuis
Wij hebben hier thuis bijna twee weken geleden al gekozen voor sociale onthouding, dus de situatie zoals die nu is, is voor ons niet echt anders
Gelukkig is mijn werkplek op de Parmentier vanwege goede onderlinge afspraken een prima plek om te werken. Daarmee houd ik regelmaat in mijn dagelijkse activiteiten.
Geen fysiek contact met de kinderen, niet naar mijn moeder.
Voorzichtig zijn met bijvoorbeeld boodschappen doen.
Er zit hier thuis een ‘kwetsbare persoon’ waar ik ook telkens zorgen over heb. Geen controles in het ziekenhuis, dus ook niet echt zicht op de stand van zaken.
Soms is het emotioneel best effe stevig slikken, dan slaat mijn denken en doen even op slot.
Gelukkig treft dit de hele wereld…dat is dan wel weer een troost.
2 gedachte op “Lief dagboek: Zaken enzo”
Ach lieve schat, hier is niets klagerig aan! Het is de harde realiteit en jouw onderwijsactiviteiten zijn in verwarring en moeten ongelooflijk hard werken!
Privé is het óók hard werken want een kwetsbare huisgenoot en een moeder op afstand brengen spanning met zich mee.
Schrijf, blog, deel – het helpt echt weet ik uit ervaring.
Ik lees graag mee, zélfs als je écht gaat klagen
Zoveel zorgen om een geliefde dat vreet aan je. Logisch. Je kunt er niets mee en niets aan doen maar het is er. Fijn je werkplek lijkt me.
Ik herken veel (alles). Maar ook dat gevoel van alles gratis. Ik wacht even rustig af wat er gebeurt. Als plotselinge thuisjuf van 3 ook genoeg te doen.
Ik had even een moeilijk momentje vandaag om de persoon in mijn leven die kwetsbaar is en die ik al weken niet gezien heb maar we moeten gewoon door, hè.
Xxx
Reacties zijn gesloten.