Lekker pennen

Gekken en dwazen schrijven hun namen op deuren en glazen

Iemands handschrift is de manier waarop een tekst met de hand is weergegeven. Een handschrift is gewoonlijk opgebouwd uit een vast stilistisch systeem van blokletters (los schrift) of schrijfletters (verbonden schrift), maar staat los van de schrijfsystemen als kalligrafie of typografie.

Ik had een hele lading penvriendinnen, waar ik lief en leed mee deelde. In de Tina had je zelfs oproepjes, wie wil er mijn penvriendin worden?
Sommige van de penvriendinnen waren snel af…..met een paar heb ik jarenlang geschreven (en hen nooit gezien of gesproken).
Hele pakken papier gingen er in de enveloppes. Kladbriefjes,  schriftvellen en soms had ik van dat heerlijke luxe briefpapier met bloemen of andere versiering. Met bijbehorende enveloppes natuurlijk.

Later schreef ik lange zwoele brieven met hartuitstortingen aan mijn vriendjes.
Gedichten schrijven in schriftjes, heerlijk! Vooral om er dan kleine tekeningen bij te maken
Ook was ik gek op schrijven in een poëzie album, ik heb de mijne alle drie nog steeds.
Oeh en de schoolagenda, dikker dan dik….met kattenbelletjes. Ik maakte zelfs kleine envelopjes in de agenda om dingen te bewaren (ja ook de haren van vriendjes).
Vanaf mijn twaalfde schreef ik bijna elke dag in mijn dagboek, ik heb ze inmiddels weggedaan.

Waar is die goeie ouwe tijd gebleven.

Vandaag de dag schrijf ik nog steeds heel veel.
Ik heb naast mijn toetsenbord gewoon een schrijfblok liggen.
De werkdag wordt gestart met een geschreven to do lijst. Een krul ervoor als het af is.
Op het blok schrijf ik ook van alles op dat in me op komt als ik aan het werk ben. Tijdens het Zoomen of bellen maak ik aantekeningen, zodat ik afspraken later kan terugvinden of uitwerken.
Ik bewaar ze maar even, die blokken en dan gaan ze bij het oud papier.
Serieus, zelfs rekenen doe ik graag met pen en papier. Goed voor de vaardigheid van zowel rekenen als schrijven.

Ik hou van pennen (en papier)
Bij een kantoorboekhandel moet ik me echt inhouden om niet een lekker schrijfblok te kopen.
Liefst zonder lijntjes met van dat lekkere dikke papier en dan thuis pas bedenken wat ermee te doen.
In de rauwste rouw periode ben ik begonnen met mo(u)rning papers (elke ochtend op een bladzijde je hoofd leegschrijven).
Toen ik merkte dat het begon te voelen als moeten, ben ik ermee gestopt (afgelopen december pas).
Via Twitter kwam ik op Some Lines a Day, een dagboek dat 5 jaar beslaat en waar je elke dag een paar zinnen in schrijft. Zo kun je de jaren vergelijken (1 dag heeft 5 vlakken om elk jaar te beschrijven)

Mijn handschrift is dus nog aardig intact. Ik kan zelfs nog ‘netjes’ schrijven volgens de oude regels. Schuin en aan elkaar. Dat vergt iets meer concentratie dan krabbelen en schrijven.
Het begint ook altijd wel ‘netjes’, maar mijn hoofd gaat sneller dan mijn handen en dan wordt het haastwerk.

Kunnen we niet iets bedenken, waardoor we gewoon weer meer moeten schrijven?