Kommaarop: Procrastinatie

Ik denk dat als er wedstrijden in procrastinatie zouden zijn, ik daar erg hoog zou eindigen.
Dat is namelijk een van mijn slechte gewoontes.
Laten we het er deze keer maar bij eentje houden of zal ik lui zijn er ook gelijk maar bij nemen?


Uitstellen, vooruitschuiven, op de to-do lijst laten staan, werk ontwijkend gedrag en alle varianten daarop…daar ben ik goed in!

Maar het is natuurlijk een slechte eigenschap, ik heb er namelijk zelf last van.


Het kan komen omdat het gewoon ongelooflijk vervelende of extreem saaie dingen zijn waar ik echt ‘zin’ voor moet maken.
Het kan ook komen omdat het er ‘even’ naast moest en ik zei dat ik het wel ‘even’ zou doen.

Procrastinatie heeft me nog nooit echt heel erg in de problemen gebracht, maar levert soms wel wat mopperige mails op. Gelijk hebben de mopperaars natuurlijk, want afspraak is afspraak!

Nou denk ik liever in oplossingen dan in blijvende problemen en ik weet best dat ik beter kan.
Wat doe ik er aan?

  1. een dagelijkse to-do lijst met haalbare to-do’s. Ik mag maar 1 keer per dag aanpassen (dus als ik echt weet dat de lijst niet leeg komt).
  2. Haalbare deadlines voor mezelf opstellen
  3. Anderen vragen om een deadline.
    Dat werkt alleen als ik niet smokkel en de ander me ook gaat porren als de deadline verstreken is. (beiden gebeuren soms, maar niet vaak genoeg).
  4. Bijtijds aangeven dat het ‘iets langer duurt” maar dan ook weer direct de deadline er aan vast hangen.

Op mijn gedrag zijn onderstaande vragen van toepassing:
Waarom zou je nu al op volle kracht beginnen als je nog zoveel tijd hebt?
Waarom vandaag doen wat je morgen ook nog kan uitstellen?

Maar…eigenlijk…..ben ik gewoon aan het cherry picken in de massa leuke en minder leuke dingen.
Ook en ik ben ook aartslui. 
Daar ben ik namelijk ook heel goed in, niks doen!
Dat is een gave!
Echt er zijn maar weinig mensen die zo niks kunnen doen als ik.

Heerlijk!

Met #kommaarop worden we uitgedaagd om een keer per maand naar een antwoord op een ondernemersvraag te zoeken.

[deze blogpost is ook gepubliceerd op karinwinters.nl]