Vanavond heb ik weer een afscheidsborrel van een ex-collega meegemaakt. Trok gelijk de vergelijking met de begrafenis van een oom. Je ziet je eigen neven en nichten alleen bij zulke bijeenkomsten en spreekt steeds af, we moeten een ander moment kiezen om bij te praten.
Wel gek, de mooiste momenten van het ROC Midden Nederland (waarschijnlijk ook bij andere noodruftige ROC”s) maak je momenteel mee bij afscheidsrecepties van vertrekkers. Ook praat je op die bijeenkomsten, wel na het “veer in de reet” moment, met de mensen die de ROC’s in leven houden. De die-hards, de blijvers, de hart voor de zaak docenten.
HALLO, BAZEN van die reorganiserende clubs waar de leegloop vanwege vertrek van toppers, graaiers (weet je wel….12 maanden salaris mee en wegwezen) en geraniumplantertjes, schering en inslag is…is dat nu handig?
Wanneer organiseren de reorganiserende colleges van bestuur eens een receptie waar alleen de blijvers uitgenodigd zijn? Op zo’n receptie worden de mensen die NIET weggaan, die de zaak drijvend houden, die nog geloven dat het goedkomt, in het zonnetje gezet.
Op dit moment zijn de drijvende krachten van organisaties die in een reorganisatiefase zitten de gebeten honden…..zij hebben het te druk om steeds op die feestjes te komen…ze moeten de lessen voorbereiden…de mankrachten regelen…de klant is koning, dus onderwijs staat 100% voorop.
Beste directies, wees eens wat zuiniger op wat je hebt en zorg ervoor dat je het houdt! Feestje voor de blijvers!
