Wat heb ik een hekel aan deze dagen zeg….ongelofelijk.
Qua werk loopt het langzaam af, op op een paar lullige haast klusjes na (die vaak niet facturabel zijn). De meeste mailtjes eindigen al met “Fijne feestdagen en tot volgend jaar en langzaam aan schuiven daar de digitale kerstkaarten tussendoor.
De kastdeur in de gang begint al aardig vol te raken met Kerstkaarten.
Dat is wel logisch want ik stuurde er zelf bijna 50 weg voor 12 december omdat ik de Kerstkaart tegelijkertijd als verhuiskaart gebruikte. (postzegels worden duurder in januari)
Ik heb voor het eerst in jaren een Kerstpakket ontvangen en het huis is redelijk aangekleed, maar met mate.
Het wil echter, ondanks de kaarsen en lichtjes niet licht worden. Buiten niet en in mijn hoofd niet.
Vorige week had Eljaa Daae het in haar nieuwsbrief onder andere over de Marketing rondom Kerst. Ze stipte daar een Tweet uitwisseling tussen Marjo en mij in aan, over reclames die rond Kerst worden uitgezonden.
Vals sentiment, des te tranentrekkender des te beter.
Vaak lieve gezellige gezinnetjes in een feestelijk huis met een rijk gedekte tafel.
Opa en/of oma worden natuurlijk ook uitgenodigd, anders zitten ze zo alleen te zijn. Alle supermarkten doen er vrolijk aan mee.
Natuurlijk zit niemand te wachten op een reclame met sneue weeuwtjes of erger nog weeuwtjes die het prima naar hun zin hebben en blij zijn dat de hele poespas niet (meer) hoeft. Maatwerk in reclame is onmogelijk, maar iets breder kijken dan die gezellige gezinnetjes zou niet verkeerd zijn.
Voor mij is de negatieve reclame uitschieter deze Kerst, die van de Lidl.
Thomas Acda is weer terug naar zijn ex en zijn flat wordt tegenwoordig bewoond door een knuffelbare Drent die ook homo is. Prima, niks mis mee en wel mooi dat er een soort verhaal in ontstaat. Van regenboog, naar Sinterklaas en nu Kerst.
De kerstreclame zet de vader en moeder van de homoDrent wel erg stereotiep neer. Je kunt het ook overdrijven. De homoDrent heeft inmiddels een (bloedmooie) vriend, maar de paps zou het wel eens geen goed idee kunnen vinden als de vriend ook aansluit.
Verrassing, als de vriend met Kerst op de stoep staat, want hij is uitgenodigd door paps en mams. De ouders doen net of ze Drents praten, maar het is een beetje boersig brabbelen.
Hier is geprobeerd zoveel mogelijk inclusiviteit en stereotiepen in een minuut te proppen. Homo, gekleurde vriend, angst om uit de kast te komen, boersige Drenthen.
Mwah.
Ik kijk zelden tv, zeker in deze tijd.
Zoete Kerstfilms, veel I love you programma’s en een aantal herhalingen.
Mijn moeder mopperde ook altijd over deze periode op tv. Ze was een seriekijker van crimies (zoals ze dat zelf noemde).
Heus, ik ben geen sneuneus en het gaat prima, maar deze tijd is lastig. Dat geldt niet alleen voor mij, maar voor heel veel mensen. Mensen die alleen zijn, mensen die afgelopen jaren afscheid van een geliefde genomen hebben. Maar ook gezinnen die in deze tijd niet rond kunnen komen, slapeloze nachten hebben over de energierekening.
Rijen bij de voedselbank en mensen die alle reclamefolders doorspitten om toch nog een beetje gezellig eten op tafel te zetten met Kerst.
Die reclame heb ik nog niet gezien, hoe we elkaar door deze kuttijd heen helpen.
Op naar het nieuwe jaar
Nieuwe kansen
Nieuwe keuzes.