Kabbelend doorbloggen?

Bloggen: het schrijven van een online artikel

Laat ik maar eens een makkelijk woord kiezen waar iedereen wel iets over kan schrijven.

Dit weblog bestaat sinds november 2007. Ooit begon ik ermee omdat ik het edubloggersdiner, dat een keer per jaar georganiseerd werd, bij te wonen. Als onderwerp of thema had ik tips en trucs voor mijn collega’s als het ging om het gebruik van technologie in het onderwijs. Ik deed ook verslag van conferenties en congressen waar ik naartoe ging.

Toen ik wegging bij het ROC en solliciteerde bij Paragin, werden er een paar afspraken gemaakt wat er NIET op mijn weblog mocht verschijnen, maar verder werd het vooral aangemoedigd. Bij een latere werkgever moest ik af en toe wel tekst en uitleg geven, als ik bijvoorbeeld een stevige TGIF (Thank God it’s Friday) schreef. Tijdens mijn masterstudie schreef ik over mijn frustraties en deelde de papers die ik inleverde.

Door de jaren heen werd het meer en meer een persoonlijk weblog en soms pikte ik er een onderwerp uit waar ik iets over wilde vinden. Regelmatig had ik aanvaringen met clubs die vonden dat ik te fel uithaalde. Dan werd er wat over en weer gemaild, een keer koffie gedronken en alles gladgestreken (of niet). Nog steeds staan er een paar IP adressen geblokkeerd en kunnen zij deze weblog niet lezen.
Lekker sakkeren vond ik toen wel leuk.
Tijdens de ziekte van mijn keukentafellief schreef ik ergens anders, maar die posts heb ik inmiddels ook hier verzameld.
Vanaf de aanschaf van de KarinVan vorig jaar zijn er vakantieverslagen bijgekomen.

Voor mij is het schrijven van een blogpost vaak het leegschrijven van mijn hoofd. Als het getikt en gepubliceerd is, dan ben ik het kwijt.

Inmiddels staan er 1941 blogposts gepubliceerd.
Statistieken hou ik niet echt bij, dat boeit me allang niet meer.
Het is meer een extern geheugen, wanneer gebeurde er wat?

Een kabbelend, braaf weblog is het inmiddels.
Natuurlijk vind ik nog steeds iets over bepaalde zaken, maar eigenlijk heb ik (net als op Twitter en Mastodon) geen zin meer in fitties en gezeik. Misschien moet ik eens nadenken of ik wel wil blijven bloggen, want de laatste posts waren alleen de WOTs en een vakantieverslag.

Waarom blog jij?

5 reacties

  1. Poeh, waarom blog ik?

    In eerste instantie omdat ik schrijven leuk vind
    In tweede instantie omdat ik hier wat mee wilde
    In derde instantie… mijn fibroblog ontstond, doordat ik voor een cursus bloggen een nieuw blog moest aanmaken én omdat ik online vaak te lezen kreeg dat ik lui was en deed aan ziektewinst, puur omdat ik door pijn niet alles kan. Naar lang nadenken heb ik toen besloten een blog aan te maken, waarin ik mij niet zozeer verdedigde, maar wel liet zien dat mijn leven niet uit louter bankhangen bestaat.

    Ik schrijf niet regelmatig. Ik plan niet. Soms komt er wat in me op en dat ‘moet’ er dan uit. Er zijn periodes dat dat dagelijks is. Andere keren (momenteel) houdt de WOT mijn blog ‘actief’. Er staan ook een aantal blogs in concept, waarin ik wel van mij afschreef maar ik niet zeker weet of ik het ook wil publiceren.

    Mijn eerste blog begon als 365 dagen project. Daar ben ik dus heel slecht in, maar momenteel lukt het me aardig om een foto per dag te plaatsen. (alleen nu loop ik er 6 achter)

  2. Ik ben na aanmoediging van jou begonnen. Ik merkte dat ik het moeilijk vond, maar ook leuk om mijn eigen gedachten en visie uit te drukken. Het stopte toen ik teveel werkdruk, prestatiedruk en privédruk had. Ik wilde ook schrijven over persoonlijke dingen, als een soort dagboek. Nu begint het langzaamaan weer te kriebelen, maar ik weet niet zo goed hoe te beginnen.

Reacties zijn gesloten.