Je wordt ouder mamma

Net nu ik een nieuwe profielfoto heb, moest ik er aan geloven.
De bril kan niet meer zonder Karin…oh wacht…andersom.

Al jaren heb ik een bril. Ijdeltuit als ik ben is het een ‘leesbril’, maar wel zo een die in- en uit het kokertje gaat. De hele dag door…op- en weer af.

Afijn…vanaf vandaag is de leesbril gewoon een altijd op bril.
Want veraf en dichtbij wordt het allemaal wat minder. De zwaartekracht slaat ook toe op mijn ogen dus.

Bij de brillenwinkel sta je dan zonder hulp van buiten (gelukkig) een beetje montuurtjes te wisselen. Maar ja die hippe plastic brillen zijn in het kader van de ‘leeftijdsgerichte temperatuurschommelingen’ ook niet van toepassing. Mijn neus is bij de vaste vliegers momenten gladder dan een pas gedweilde ijsbaan.

Zelden ben ik blij met mijn leeftijd, behalve als er korting op te halen is.
Dus zie ik nu (in het kader van de oefening met constant de fiets op mijn neus) sterretjes.

En? Is het wat? (de bril he…laat voor mijn zelfvertrouwen de rest even achterwege).