Omdat ik meer met onderwijs wilde en ook vond dat een ondersteuner die trainingen geeft meer moet weten over pedagogiek en didactiek heb ik 2 jaar geleden deelgenomen aan het interne Certificerings traject startbekwaamheid BVE docent. Persoonlijk zou ik na deze cursus mezelf nooit als volwaardig vakdocent zien en ook geen verantwoording willen hebben over een klas of klassen. Startbekwaam BVE Docent is niets meer of minder dan startbekwaam en nog niet beroepsbekwaam, doorleren zou een vereiste moeten zijn voordat we deze collegae werkelijk loslaten op bijvoorbeeld herontwerp van een opleiding. De basis is veel te smal en met name didactiek en pedagogiek is een ondergeschoven kind. Wat mij betreft een voorbeeld hoe je CGO niet moet inzetten.
Een paar weken geleden echter zag ik Ruud Rosier in de documentaire Vaarwel VMBO, (een herhaling). Kijk dat is nou een (nog niet bevoegd) docent die het tegenovergestelde laat zien. Een ervaringsdeskundige van de straat die de zeer zware taak van een heftige en moeilijke klas met een gemak en natuurlijk menselijkgedrag fantastisch oppakt. Hulde voor de manier waarop hij met zijn leerlingen omgaat, humorvol, uitdagend tot leren en de lessen passend bij de moeilijke doelgroep.
Klik hier om de uitzending terug te kijken
In de 2e aflevering krijgt hij te horen dat zijn contract niet verlengd wordt omdat hij niet studeert.
Update: Meester Ruud volgt de opleiding omgangskunde (waarschijnlijk duaal en versneld) in Utrecht en werkt gelukkig nog steeds op de IJdoornschool.
Sommige van mijn collegae hebben de vaste aanstelling bijna gratis en voor niets gekregen.
Ruud Rosier moet wat mij betreft genomineerd worden tot leraar van het jaar 2008 en op grond van een EVC procedure versneld zijn diploma krijgen.
1 gedachte op “Is onbevoegd ook altijd onbekwaam?”
Over de vraag wie leraar van het jaar zou moeten worden kan nog uitgebreid worden gediscussieerd… Alhoewel ik deze titel elke didactisch activerende docent met humor zou gunnen.
Maar goed, dat was niet de reden van het schrijven van een stukje op deze site.
De reden is wel dat ik de kop van het artikel passend vind en Ruuds verhaal voor mij nogal herkenbaar is. Ik heb zelf 3 jaar onderwijs bij defensie achter de rug, waarbij je (als bevoegd instructeur), zowel bezig was met het lesgeven zelf, als het opstellen van nieuwe lesplannen, nieuwe opleidingen, het up-to-date houden van informatie, het aanpassen van lessen(serie’s), het bijhouden van de resultaten van je cursisten, het extra begeleiden van cursisten met leerproblemen, maken, geven en nakijken van toetsen en het creeeren van een leuke en uitdagende sfeer onder zowel mijn cursisten als mijn collega-instructeurs.
Daarnaast heb ik jarenlang gevaren als begeleider van stageboeken en heb ik aan boord dus ook mijn lesjes wel gedraaid.
HAVO diploma, instructeursbevoegdheid en al 2½ jaar bezig als onderwijs-assistent in het civiele onderwijs… Daarnaast diverse literatuur gelezen en toegepast in de praktijk voordat ik mijn HBO opleiding tot 2e graads leraar ben begonnen… En wat zegt de opleidingsschool???
“Het zal wel een zure appel voor je zijn, maar met de gegevens die je ons geeft kunnen we eigenlijk niet zoveel, daarvoor zouden we als school een EVC-procedure moeten hebben…” 2 dagen later ga ik op internet op zoek naar een gedegen EVC-aanbieder, de eerste die ik tegenkwam was afkomstig van mijn opleidingsinstituut…
Ach, van de 240 EC’s die je moet behalen voor het papiertje heeft al mijn levenservaring toch 36 EC’s opgeleverd… 🙁
Reacties zijn gesloten.