Ik voel me belabberd en belazerd!

Vandaag zou Paul 70 jaar geworden zijn. Een kroonjaar, maar er is niets te vieren.
Op zijn verjaardag werkte hij principieel NIET, dat was een heilige vrije dag.
Bij de koffie moest er, een ‘goede moorkop’ gehaald worden en we gingen lekker uit eten.
Ik hoor hem nu vanuit de Hemel zeggen: ‘Voor een goede moorkop moet je niet in Drenthe zijn’. Dus dat gebakkie heb ik ook maar laten schieten.

Wat doe je zo’n eerste keer zonder de jarige?
Al een paar weken hikte ik tegen vandaag aan en puzzelde over iets speciaals moeten doen.
Niets van dat alles. Nou ja, ik heb mezelf een asbedel cadeau gedaan voor mijn Pandora herinneringen armband. Alleen durf ik natuurlijk de as er niet in te doen.
Ach, dat komt wel een keer…ooit. Net als zoveel andere dingen die ooit komen.

Ondanks de lieve kaartjes, een cadeautje, appjes en telefoontjes voelde ik me vanmorgen even niet echt ‘lekker in mijn vel zitten.” (understatement van het jaar)
Ik heb eigenlijk ook wel wat anders aan mijn hoofd.

De KarinVan2 (lees de update onder aan de blogpost!)
Ik heb even nagedacht of ik er in dit vroege stadium wel over zou schrijven, maar het moet er gewoon uit!
Ik ruilde de Ducato in oktober in en betaalde 4000 euro bij voor de KarinVan2, een Ford Transit van Westfalia. In geld uitgedrukt dus 9000 euro.
Bij aankoop heb ik mijn verhaal aan de camperboer (ik noem NOG geen naam) verteld en ook dat ik erop vertrouwde dat er geen gekke dingen waren met de bus.
Garantie tot de voordeur, dus dwong ik een APK af. Dat was het minste dat ik eruit kon halen om een beetje zekerheid te hebben.
(Kom me achteraf niet aan met wat ik had moeten doen en waarom en dat je ook een tante gehad hebt die….)
Een nieuwe uitlaat en nieuwe banden gingen eronder en daarmee was ik de trotse eigenaar van de KarinVan2
Simon heeft er de hele winter in gereden om hem in beweging te houden en er zijn geen motorische gebreken naar boven gekomen…zucht!

Reislust
Ineens wilde ik, omdat de tweede prik in zicht is, toch de camper meer van mij maken. Een klein beetje reislust begon op te borrelen.
Vorige week heb ik hem dus bij het autobedrijf aan het begin van het dorp gebracht. Ze weten wie ik ben en hoe alles in elkaar steekt (oh jij woont in het huis van….)
Een grote beurt en ook een vroege APK omdat anders de camper misschien net in de stalling staat (of net niet) voor de herkeuring.

Een drama begint zich te ontwikkelen.
Vrijdagavond belde de garage mij met de mededeling dat het fout zit aan de onderkant van de bus. Verrot en verroest op zeer kwetsbare plekken. Huh? Maar dat zou de APK keurder toch gezien moeten hebben?
Nou, het zit zo. De roestplekken en gaten zijn ‘verstopt” onder zwart spul. Volgens de garageman om kopers op het verkeerde been te zetten. Je moet van goeden huize komen om dat te zien (blijkbaar).
De camper had in oktober niet door de APK gekomen moeten zijn. (of ik energie ga steken in dat staartje weet ik helemaal nog niet)

Oh en als je denkt…Karin heb jij met kachelpoets staan smeren (want dat was het eerste argument van de verkoper). Nope! Dan had het zwarte spul namelijk ook op de uitlaat moeten zitten, want het wordt erop gespoten. Het zwarte spul zit onder de uitlaat en zat er dus al voordat deze vervangen werd.

Mijn amateuristische conclusie is: ik ben belazerd bij de aankoop van de KarinVan2
Ik neem het de verkoper kwalijk, want wie verkoopt er nu met droge ogen, het verhaal kennend, zo’n bus aan mij.

Voordat ik, wat dan maar ook bedacht en uitgeplozen had, hing ik vrijdagmiddag gelijk aan de telefoon met de camperboer. Het was geen fijn gesprek, dat vanuit mijn emotie die hoger opliep door zijn nonchalance en ontkenning, abrupt door mij beeindigd werd.
Stuur maar foto’s maar wij weten van niets, was het laatste dat tot me doordrong.
Omgekeerde bewijslast heet dat geloof ik.

En nu dan?
De garage maakt hopelijk vandaag eindelijk de foto’s en ik ga een mail sturen naar de camperboer. Op grond van artikel 23 uit het Consumentenrecht heb ik tot twee jaar na aankoop recht op herstel of vervanging.
Dat herstel is volgens mijn garage een lapmiddel, want de schade is zo groot dat ik er waarschijnlijk over een jaar weer sta met roest ellende op vooral nog gevaarlijker plekken.
Vervanging, daar zet ik dan maar even op in.
Maar ja, wat voor brakke bakken hebben ze nog meer staan en wil ik dat wel?

In mijn hart denk ik, laat gaan….neem je verlies….het leven gaat door.
De vechter in mij zegt: haal je recht!
Tot overmaat van ramp kwam ik er vandaag achter dat ik niet de juiste rechtsbijstandverzekering heb (ziekte en auto ongelukken), dus juridische zaken laat ik helemaal nog maar even zitten.

Ik ben er in elk geval niet van overtuigd dat het goed komt en eigenlijk heb ik ook de energie niet om tot op het gaatje te gaan.

Wat dan?
Ik heb maandag besloten een trekhaak onder de Clio te laten zetten en gebruik te maken van de aanbieding voor een fietsendrager. Aanstaande vrijdag fiets ik dus naar de garage om een lesje e-bike ophangen te krijgen. Skip vindt het prima in de fietskar en ik kan er dus deze zomer op uit.
Sowieso een weekje Texel en daarna zien we wel verder.

Maar ik ben boos, verdrietig, emotioneel en voel me redelijk machteloos.
Wordt vervolgd….

Oh en dank Belastingdienst, voor de blauwe envelop ‘aan de erven van’ op zijn verjaardag!

UPDATE 21 JUNI KARINVAN2
Ik heb na de mail contact gehad met de Camperverkoper en we gaan op zoek naar een oplossing!
UPDATE 22 JUNI Dag KarinVan2
Camper is bij de Camperverkoper achtergebleven, ik heb mijn verlies genomen en 6000,00 euro terug ontvangen.
Klaar mee!