Ik voel me belabberd en belazerd!

Vandaag zou Paul 70 jaar geworden zijn. Een kroonjaar, maar er is niets te vieren.
Op zijn verjaardag werkte hij principieel NIET, dat was een heilige vrije dag.
Bij de koffie moest er, een ‘goede moorkop’ gehaald worden en we gingen lekker uit eten.
Ik hoor hem nu vanuit de Hemel zeggen: ‘Voor een goede moorkop moet je niet in Drenthe zijn’. Dus dat gebakkie heb ik ook maar laten schieten.

Wat doe je zo’n eerste keer zonder de jarige?
Al een paar weken hikte ik tegen vandaag aan en puzzelde over iets speciaals moeten doen.
Niets van dat alles. Nou ja, ik heb mezelf een asbedel cadeau gedaan voor mijn Pandora herinneringen armband. Alleen durf ik natuurlijk de as er niet in te doen.
Ach, dat komt wel een keer…ooit. Net als zoveel andere dingen die ooit komen.

Ondanks de lieve kaartjes, een cadeautje, appjes en telefoontjes voelde ik me vanmorgen even niet echt ‘lekker in mijn vel zitten.” (understatement van het jaar)
Ik heb eigenlijk ook wel wat anders aan mijn hoofd.

De KarinVan2 (lees de update onder aan de blogpost!)
Ik heb even nagedacht of ik er in dit vroege stadium wel over zou schrijven, maar het moet er gewoon uit!
Ik ruilde de Ducato in oktober in en betaalde 4000 euro bij voor de KarinVan2, een Ford Transit van Westfalia. In geld uitgedrukt dus 9000 euro.
Bij aankoop heb ik mijn verhaal aan de camperboer (ik noem NOG geen naam) verteld en ook dat ik erop vertrouwde dat er geen gekke dingen waren met de bus.
Garantie tot de voordeur, dus dwong ik een APK af. Dat was het minste dat ik eruit kon halen om een beetje zekerheid te hebben.
(Kom me achteraf niet aan met wat ik had moeten doen en waarom en dat je ook een tante gehad hebt die….)
Een nieuwe uitlaat en nieuwe banden gingen eronder en daarmee was ik de trotse eigenaar van de KarinVan2
Simon heeft er de hele winter in gereden om hem in beweging te houden en er zijn geen motorische gebreken naar boven gekomen…zucht!

Reislust
Ineens wilde ik, omdat de tweede prik in zicht is, toch de camper meer van mij maken. Een klein beetje reislust begon op te borrelen.
Vorige week heb ik hem dus bij het autobedrijf aan het begin van het dorp gebracht. Ze weten wie ik ben en hoe alles in elkaar steekt (oh jij woont in het huis van….)
Een grote beurt en ook een vroege APK omdat anders de camper misschien net in de stalling staat (of net niet) voor de herkeuring.

Een drama begint zich te ontwikkelen.
Vrijdagavond belde de garage mij met de mededeling dat het fout zit aan de onderkant van de bus. Verrot en verroest op zeer kwetsbare plekken. Huh? Maar dat zou de APK keurder toch gezien moeten hebben?
Nou, het zit zo. De roestplekken en gaten zijn ‘verstopt” onder zwart spul. Volgens de garageman om kopers op het verkeerde been te zetten. Je moet van goeden huize komen om dat te zien (blijkbaar).
De camper had in oktober niet door de APK gekomen moeten zijn. (of ik energie ga steken in dat staartje weet ik helemaal nog niet)

Oh en als je denkt…Karin heb jij met kachelpoets staan smeren (want dat was het eerste argument van de verkoper). Nope! Dan had het zwarte spul namelijk ook op de uitlaat moeten zitten, want het wordt erop gespoten. Het zwarte spul zit onder de uitlaat en zat er dus al voordat deze vervangen werd.

Mijn amateuristische conclusie is: ik ben belazerd bij de aankoop van de KarinVan2
Ik neem het de verkoper kwalijk, want wie verkoopt er nu met droge ogen, het verhaal kennend, zo’n bus aan mij.

Voordat ik, wat dan maar ook bedacht en uitgeplozen had, hing ik vrijdagmiddag gelijk aan de telefoon met de camperboer. Het was geen fijn gesprek, dat vanuit mijn emotie die hoger opliep door zijn nonchalance en ontkenning, abrupt door mij beeindigd werd.
Stuur maar foto’s maar wij weten van niets, was het laatste dat tot me doordrong.
Omgekeerde bewijslast heet dat geloof ik.

En nu dan?
De garage maakt hopelijk vandaag eindelijk de foto’s en ik ga een mail sturen naar de camperboer. Op grond van artikel 23 uit het Consumentenrecht heb ik tot twee jaar na aankoop recht op herstel of vervanging.
Dat herstel is volgens mijn garage een lapmiddel, want de schade is zo groot dat ik er waarschijnlijk over een jaar weer sta met roest ellende op vooral nog gevaarlijker plekken.
Vervanging, daar zet ik dan maar even op in.
Maar ja, wat voor brakke bakken hebben ze nog meer staan en wil ik dat wel?

In mijn hart denk ik, laat gaan….neem je verlies….het leven gaat door.
De vechter in mij zegt: haal je recht!
Tot overmaat van ramp kwam ik er vandaag achter dat ik niet de juiste rechtsbijstandverzekering heb (ziekte en auto ongelukken), dus juridische zaken laat ik helemaal nog maar even zitten.

Ik ben er in elk geval niet van overtuigd dat het goed komt en eigenlijk heb ik ook de energie niet om tot op het gaatje te gaan.

Wat dan?
Ik heb maandag besloten een trekhaak onder de Clio te laten zetten en gebruik te maken van de aanbieding voor een fietsendrager. Aanstaande vrijdag fiets ik dus naar de garage om een lesje e-bike ophangen te krijgen. Skip vindt het prima in de fietskar en ik kan er dus deze zomer op uit.
Sowieso een weekje Texel en daarna zien we wel verder.

Maar ik ben boos, verdrietig, emotioneel en voel me redelijk machteloos.
Wordt vervolgd….

Oh en dank Belastingdienst, voor de blauwe envelop ‘aan de erven van’ op zijn verjaardag!

Het leven is een feestje
Wie komt de slingers ophangen?

UPDATE 21 JUNI KARINVAN2
Ik heb na de mail contact gehad met de Camperverkoper en we gaan op zoek naar een oplossing!

UPDATE 22 JUNI Dag KarinVan2
Camper is bij de Camperverkoper achtergebleven, ik heb mijn verlies genomen en 6000,00 euro terug ontvangen.
Klaar mee!

6 gedachte op “Ik voel me belabberd en belazerd!

  1. De eerste verjaardag, eerste sterfdag, eerste Kerst…altijd verdrietig (weet ik van mijn moeder). Sterkte. Van het goede rond de KarinVan2: daar kan ik ook woest om worden. Ik wil die gasten best wel bellen, oproepen tot een boycot, etc.

  2. Oh Karin, ik heb met je te doen. Vorig jaar kwam een “dakdekker” naar me toe. Buren lieten nokvorsten op het dak vastzetten. Ik vertrouwde het, omdat ik dacht dat zij deze man hadden ingehuurd. Bleek dat deze man bij iedereen aanbelde en vroeg om ook hetzelfde werk te doen. Even later zei hij dat hij nog roosters had voor de dakgoten om nesten van vogels tegen te houden. Toen ze weg waren. Hoorde ik van een overbuurvrouw dat ze de nesten weer teruggeplaatst hadden. Nog wel gebeld, maar kreeg een grote mond. Ik hoorde later van iemand dat je in het eerste jaar van je rouw geen grote beslissing moet nemen. Mijn rouwtherapeute zei me dat het haar ook eens is overkomen en zij heeft notabene bij slachtofferhulp gewerkt. Ik hoop voor je dat de camperboer je toch nog wil compenseren. En dan is het vandaag ook de dag dat je man 70 zou zijn geworden. Sterkte hoor!

  3. Wat een dag. En wat een hoop narigheid tegelijkertijd. Ik ben er gewoon stil van… Heb je iemand in je nabije omgeving die samen met jou de strijd aan kan gaan met de verkoper? Dat helpt jou wellicht. Sterkte…

  4. @Judith gelukkig hoef ik het vechten met de camperboer niet alleen te doen. Vrienden zijn er juist in deze tijd sterker in om woord te doen dan ik. Maar het blijft een rotstreek

  5. Hoi Karin,
    Wat een kl###z####n, (heb ik goed geteld?)
    Ratten heb je en hou je.

    De eerste verjaardag zonder de jarige……
    Ik merk dat je er van alles over kunt denken, bedenken, zeggen, schrijven maar je komt (ik kom) er niet uit.
    Weg, die iemand die er altijd is.
    Waar je lol mee had en ruzie, die je soms wel achter het behang* kon plakken….
    Weg , ……..zelfs op zijn verjaardag.
    Je de volgende dag weer oppakken en doorgaan!
    Bij een campertje kun je je verlies nemen maar hoe doe je dat waar het gaat om degene waarvan je houdt?
    Ik weet het niet Karin, …….droog je tranen en pak de draad maar weer op.
    Ik zie de zon nog niet opkomen in Nieuwegein.
    Komt straks nog wel hoor.
    Liefs,
    Jaap
    * steeds minder muren zijn behangen anno 2021

Reacties zijn gesloten.