Bij de start van het thema communiceren binnen innovaties van de master is aangegeven dat de op te leveren paper een groepspaper is. Handig in het kader van verlaging van de studiebelasting (met meer mensen lezen, samenvatten en schrijven) en natuurlijk vanwege de kennisuitwisseling en kenniscreatie.
Op grond van mijn ervaring bij het eerste paper, schoot ik echter direct in de weerstand.
Als geen ander ken ik mezelf en ik weet ook dat het me moeite kost die weerstand los te laten.
Het thema: mijn interpretatie op grond van de eerste oriëntatie
Het thema communiceren binnen innovaties, trok mij direct aan.
Hoe communiceer ik in deze gedigitaliseerde wereld, rekening houdend met de verschillen in mijn doelgroep, over een (innovatie)traject?
Welke communicatiestrategie kan ik gebruiken om de kracht van online communiceren te vergroten of aan te tonen?
Direct ben ik op zoek gegaan naar wetenschappelijke artikelen die te maken hebben met online communicatie, vooral gerelateerd aan mediawijsheid, online emoties en gebruik van online tools.
Een blogpost, literatuur in mijn mailbox en ook een prachtige ontmoeting met iemand die op grond van big data analyseert waar in organisaties de “early adopters” zich bevinden.
Er zijn eerste onderzoeken naar emoties in digitale communicatie en waarom bijvoorbeeld MOOC’s wel of niet werken, beschikbaar.
Ook had ik ter voorbereiding van het analyse deel al snel een aantal voorbeelden wat betreft gebruik van email, Twitter en onze online leeromgeving.
Dat gaat wel goed komen dacht ik….
Het thema: mijn gevoel op de eerste inhoudelijk dag.
Bij ontvangst van de boeken en de eerste blik op de literatuurlijst, begonnen mijn twijfels.
Zeker het groot psychologisch modellenboek en de kracht van gedachten temperden mijn enthousiasme danig. De vrijdagmiddagsessie op school riep bij mij innerlijk een grote weerstand op.
Oefeningen met ikken…is voor deze ikken een no go area.
Na een vervelende (privé)ervaring en de daarbij behorende oplapfase, heb ik besloten in trainingen en opleidingen niet meer mee te doen aan activiteiten die lijken op therapietje spelen.
Dat wordt lastig met goed komen dacht ik…
Het thema: Groepen en Kenniscreatie
In de week voorafgaand aan de schooldag waren al een aantal oriënterende vragen op het kennisforum geplaatst en die zijn vrijdag omgezet in één eigen probleemstelling/vraag.
Vervolgens kregen we de opdracht: stel CoL’s (Communities of Learning) van 3 of 4 personen samen die een inhoudelijke klik hebben.
Makkelijk toch?
Natuurlijk ontstonden er snel groepen die direct de inhoudelijke klik hadden, geen enkel probleem.
Ik voelde en zag en hoorde (gezien door mijn gekleurde weerstandsbril) echter ook:
- Bij het rondje lopen om te zien waar de inhoudelijke klik zat , de “lone rangers en de minder assertieve mensen.
- Het voorstel van dezelfde groepjes als vorig jaar, of juist niet.
- De grap: Never change a winning team.
- We wonen of werken lekker dicht bij elkaar.
- Ik wil heel graag met jou in een groep omdat we die kans nog niet gehad hebben.
- Ik wil regelmatig fysiek bij elkaar kunnen komen in plaats van online of telefonisch communiceren.
Inhoudelijke klik?
Omdat ik nog niet weet wat ik met dit thema aan moet en eerst van mijn weerstand af wil, ben ik nu een soloCoL.
Ik heb me nergens bij aangesloten. Een eigen keuze en zeker niet door buitensluiting van de groep, hoogstens op inhoudelijke vlak.
We hebben er erg lang over doorgepraat vrijdagavond….want dit hoort ook bij de competentie communiceren binnen innovaties.
Dat ging niet goed…
Met de keuze die ik gemaakt heb, maak ik het mezelf moeilijk want de beoordeling op “kenniscreatie” en “data analyse” is bijna niet mogelijk.
Mijn omgeving zegt, het gaat toch om het papiertje dus maak het jezelf niet zo moeilijk.
Dat komt goed! Hoop ik….
5 gedachte op “Iets met weerstand en communiceren.”
Het komt goed, Karin, want van gemakkelijk maken leer je niks en met dat papiertje doe je niks, maar wel met wat je hebt geleerd.
Leuke driehoek gebruik je in dit blog!
Vriendelijke groet,
Het punt is volgens mij dat je gewend bent je eigen leerpad te kiezen. En in de master (eigenlijk in iedere formele opleiding) moet je je conformeren aan de structuur die voor je bedacht is. Die structuur leidt in dit geval misschien juist wel af van het eigenlijke ‘leren’ dat je zou moeten doen.
Als je netjes dat voorbedachte pad volgt, leidt het misschien wel tot een papiertje, maar de vraag is in hoeverre het je nou precies echt verder helpt, als mens en als bekwame vakidioot.
Opleidingen zitten vast in hun eigen tunnelvisie. Ze zeggen dingen als ‘echt leren kost nou eenmaal moeite’. Ik denk dat dat het verkeerde uitgangspunt is. Leren hoort bovenal leuk te zijn en energie te geven. Als een opleiding daar niet in slaagt, faalt de opleiding in mijn ogen. Jij weet, net als ik, dat we tegenwoordig helemaal niet per se opleidingen nodig hebben om de dingen te leren die we leuk vinden. Opleidingen kunnen nog niet met die gedachte omgaan, volgens mij.
Ik zou zeggen: bewandel vooral je eigen pad. Kijk waar de energie zit, bij jou en de mensen om je heen en gebruik die energie om verder te komen. En of dat nou leidt tot een papiertje is eigenlijk nog het minst belangrijk.
Wil je de linkjes/onderzoeken die je gevonden hebt over ‘waarom MOOCs wel of niet werken’ eventueel wel met mij delen, ik hoef verder niet in een groepje of zo 😉
Ik vind het trouwens wel bijzonder, na twee lesdagen waarin ik nauwelijk kennis gemaakt met mijn medestudenten maar wel al een beetje weet ik nu al welke studenten me ‘liggen’ en welke niet daar zou ik dan ook liever niet mee willen samenwerken in de toekomst)… Zullen ze vast ook met mij hebben 🙂
Reacties zijn gesloten.