Het voordeel van te laat schrijven is dat je wel lekker actueel kunt zijn in de WOT.
Bij stemming (het 39e WOT woord) dacht ik in eerste instantie niet aan humeur of gemoedsrust, maar aan democratie.
Je stem laten horen, door te stemmen tijdens een stemming.
Tijdens mijn hele stemgerechtigde leven, heb ik ‘slechts’ eenmaal verzaakt. We waren op vakantie tijdens een Europese verkiezing. Alle andere keren heb ik gestemd. Ik vind het mijn democratische plicht. Of is het inmiddels vond?
Terwijl de wereld in brand staat en Nederland met een inflatiecijfer van 17,1% de winter ingaat, blijven de politici in de tweede kamer zich als dreinende peuters gedragen. Ze cashen elke maand een schadeloosstelling (zo heet dat blijkbaar) van 8.599,89. Op jaarbasis is dat 120.000 euro.
Als stemgerechtigde en belastingbetaler zou ik best wat meer invloed willen hebben op hun functioneren, ik betaal daar toch voor? Dat kan natuurlijk pas als de huidige regering opstapt of weggestuurd wordt, of als ze de vier jaar volgemaakt hebben. Afrekenen met wanbeleid kan alleen in het stemhokje.
Oh en voor je het vraagt, ik heb gestemd op D66 omdat ik in de veronderstelling was dat er echt iets zou veranderen na de laatste verkiezingen.
Weg met de achterkamertjes politiek en informatie achterhouden. Ze zouden samen regeren (nieuw leiderschap) en geleerd hebben van de fouten uit het verleden. Ze zouden doorpakken op pijnlijke dossiers en bijvoorbeeld de wet op voltooid leven weer oppakken. Niets van dat alles, echt niets!
Ik heb spijt van mijn keuze en voel me belazerd.
Nog steeds begrijp ik niet waarom er een regering zit, die dezelfde samenstelling heeft als de gevallen vorige regering. Wat schuiven met stoeltjes en ze zetten zeker niet de beste man/vrouw op de juiste plek. Dat zou je in het bedrijfsleven niet hoeven doen. Daar doen ze aan dossieropbouw, een goed eindgesprek en je vliegt eruit als je je werk niet goed doet.
Datzelfde bedrijfsleven, ‘de markt’ , wordt door deze regering al jaren in de watten gelegd en beschermd.
In ruil daarvoor draait de baantjescarrousel als nooit tevoren, vlieg je eruit als minister (of kamerlid), zit je in no-time ergens hoog in een andere ivoren toren.
Ik kan nu echt even niets bedenken wat er wel goed gaat in Nederland. De crisissen stapelen zich op. Onderwijs, zorg, wonen, energie. Als ik echter naar sommige kamerdebatten kijk, zijn ze daar alleen bezig met zelfpromotie en elkaar vals in de haren vliegen. Ballonnetjes oplaten, op de persoon spelen, maar vooral niet met de kiezer en de echte problematiek bezig zijn. Ze zouden mij inmiddels een schadeloosstelling moeten betalen in plaats van die 8 mille zelf maandelijks in hun zak te steken.
Ongeschikt
De huidige kamervoorzitter had een persoonlijke ambitie, die ze wat mij betreft niet waarmaakt. Ze is zwak en grijpt veel te laat of helemaal niet in, als de zoveelste bruinhemd of boerenzakdoek uit de bocht vliegt. Vooral de streek die ze (vast niet alleen) flikte met Arib afgelopen week, maakte dat mijn (politieke) stemming ver onder nul gedaald is.
Ik vraag me af hoe de app groep van D66 en de PvdA er gisteravond uitgezien heeft. De PvdA heeft Arib laten vallen toen ze zagen dat ze door de kamervoorzitter voor de bus gegooid werd. Wat vonden de collega ‘s van de huidige kamervoorzitter van haar streek?
Stoppen met stemmen?
Als politieke leek, maar wel met een stem, maak ik me ernstig zorgen over onze democratie.
Hoe zou ik dat kunnen laten zien, als ik in maart weer naar de stembus mag? Niet stemmen is geen optie, daar speel je de (in mijn ogen) verkeerde partijen mee in de kaart.
Maar wat dan wel te doen?
Zullen we dat eens in stemming brengen?
#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verzint (momenteel) @ireenBertholee een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen.
1 gedachte op “Iets in stemming brengen”
Ik stem ook altijd, zat zelfs vaak op het stembureau, maar ja, het wordt wel lastiger om te vertrouwen in onze democratie.
Maar dan maar niet stemmen is ook geen optie.
Ik blijf hopen en vertrouwen op ooit, misschien tegen beter weten in. Ik had m’n hart vast voor grote groepen mensen, hoe zij het de komende tijd moeten redden.
Reacties zijn gesloten.