In 2020 tijdens de eerste Lockdown startte ik met posts in de categorie crisis dagboek.
Door de omstandigheden verwaterde het bloggen en dus ook mijn crisis dagboek. Ik heb al genoeg crisissen doorgemaakt afgelopen jaar.
‘Ik ga er toch maar weer mee beginnen’, dacht ik vanmorgen toen ik opstond, want de crisis is nog lang niet voorbij.
Vanmorgen vroeg vond ik mezelf vreselijk zielig en sneu.
Weer het vooruitzicht om niet te kunnen gaan en staan waar je wilt. Net nu ik voor het eerst in ruim twee jaar weer eens bij ons lievelingsrestaurant in de Meern, Balijepark wilde gaan eten. Een verjaardagscadeautje vice-versa met mijn dochter. Als de tekenen (lees lekken van informatie) ons niet bedriegen, zit dat er morgen niet in.
Natuurlijk is het niet erg voor mij en mijn dochter, wat in het vat zit verzuurd niet. Voor de (horeca) ondernemers en werknemers is het de zoveelste dreun. Weer andere openingstijden en weer geen- of weinig omzet.
Ik ga geen bespiegelingen houden over wat ik vind over vaccineren of niet. Ik vind dat we op ons eigen gedrag moeten letten en ons aan de regels moeten houden.
Het gevolg van de aanhoudende corona besmettingen is wel dat het verenigingsleven stilligt. Onze ondernemersvereniging heeft een gevarieerde samenstelling en evenveel meningen over wel of niet vaccineren. Dat betekent dat we onze fysieke bijeenkomsten voor dit kalenderjaar geannuleerd hebben.
Sinds maart 2020 ben ik hoofdzakelijk thuis geweest. Toen was ik ook al heel erg voorzichtig vanwege de gezondheid van Paul. De regels volgend en altijd oppassen, op mezelf en de ander.
Vanaf september 2020 kwam er nog een schepje bovenop qua crisis en stond de wereld even stil.
Net nu ik weer een beetje de wereld aandurf en inga….gaan we weer een stap terug.
Logisch en natuurlijk heb ik er alle begrip voor, de druk op de zorg moet omlaag.
Maar…..het is ook wel weer een terugslag in gevoel….alleen is ook maar alleen.
Crisisbelasting
Vanmorgen kreeg ik de concept aangifte 2020 van de boekhouder. Ik heb ingeteerd op mijn bedrijfsvermogen en ik had door de verschillende omstandigheden een dramatisch lage omzet in 2020. Echt iets om weer verdrietig van te worden, maar dat doe ik niet.
Voordeel is wel dat ik de belastingkas niet heel erg spek en dat ik het op eigen kracht gered heb. De buffer die ik opgebouwd heb de afgelopen jaren is mijn redding.
Van de coronasteun hoef je het als zelfstandige zonder personeel het niet te hebben, uit die ruif viel er niets te halen.
Ach, ik hou me maar voor dat er hele volksstammen zijn die het nog veel slechter hebben.
Zullen we net als in de eerste lockdown eens wat meer naar elkaar omzien, elkaar helpen en wat aardiger voor elkaar zijn. Dat zou al een slok op een borrel schelen.
Dat gezegd hebbende….
Proost en Pas op jezelf en de ander!