Nou dat was snel…twee weken lukte het om elke dag te bloggen, maar het gaat em weer niet worden. Ik merk dat ik het toch als een ‘moetje’ ervaar en dat dan blogposts niets toevoegen aan de wereld en aan mezelf.
Als ik naar mezelf kijk, merk ik dat ‘s morgens gewoon een bladzijde analoog schrijven veel beter werkt voor mij. Ik hoef niet na te denken over stijl, schrijffouten en teveel of te weinig spaties.
Doordat ook de druk van de laatste fase van het boek; Alle dagen digitaal, niet alledaags oploopt en er een paar stevige opdrachten voor academies en websites zijn, is offline zijn ook wel lekker. Er moet trouwens in- en om huis ook genoeg gebeuren, daar moet ik mezelf ook toe zetten.
Ik merk ook dat vanwege allerlei dingen, ik toch minder goed in mijn vel zit als ik soms doe voorkomen. Dan is schrijven van blogposts gewoon niet handig.
Dus helaas, pindakaas……schrijven van een blogpost dus alleen als deze iets bijdraagt en toevoegt aan het grote geheel.
Dat geldt ook voor Twitter trouwens.
Ik lees mee….maak uitglijders….wis tweets….en klap de laptop weer gauw dicht.
Laat ik eerst maar weer eens een beetje lief voor mezelf zijn.
4 reacties
Niks moet, alles mag. Hier. Punt.
X
Jouw blog! En goeie conclusie
En zo is dat! Doe waar je energie van krijgt en soms ook dingen doen omdat je daar je geld mee verdient. Zelf de regie nemen is dit toch. #jeukzin fijne week Karin.
Groot gelijk! En schrijven met een pen, alleen voor jou, is nu vat wat je nodig hebt.
Moeilijk hè,al die klussen en klusjes in en rond het huis, hier precies hetzelfde. Ik kom er niet toe en gun mezelf nu maar een soort winterslaap tot de energie die nodig is de kop opsteekt. En lief zijn voor jezelf is een goede grondhouding
Reacties zijn gesloten.