Terwijl ik wacht op mails en bijna ga inpakken voor wat afspraken, denk ik toch steeds, alles is relatief.
Mijn boze blogs, pinnige reacties op Twitter en ook mopperen over van alles en nog wat.
Ik zou elke dag blij op moeten staan, nou is dat met die overgangsverschijnselen niet heel lekker momenteel, emoties gieren alle kanten op, maar toch.
Ik kan gewoon opstaan, gezond en gelukkig.
Dat zou ik mezelf (en anderen) veel vaker voor moeten houden. Ik zou veel meer moeten relativeren en de boel laten voor wat het is.
Leef elke dag alsof het de laatste is, want voor je het weet…..
Waarom ik ineens zo zweefteverig ben? Ik denk aan Ruud en ik steek hem bij deze een HART onder de riem!
Sharing is Caring, kijk hier voor de stand van zaken bij Ruud