Gisteravond bedacht ik ineens, ik kan morgen bijna 80 leraren in opleiding (zowel deeltijd als voltijd) eens bevragen. Bevragen over het leraarschap, de reden waarom zij de keuze om de opleiding te volgen gemaakt hebben en of de #dagvandeleraar ook tussen hun oren zit.
Het verslag van de dag.
Ik startte om 9.00 uur met de vraag aan ruim 20 2e jaars leraren Engels in opleiding, weten jullie wat voor dag het is? De antwoorden: maandag, 5 oktober en te vroeg voor deze dag, werden als niet geldig bestempeld. 1 student wist te melden dat het de #dagvandeleraar was. Bij verder vragen (en handopsteken voor de kwantitatieve data) bleek 90% niet op de hoogte te zijn van dit heuglijke feit. Op verzoek van Henk ter Haar (#eduvonk) stelde ik ze vervolgens de vraag: Wie of wat inspireerde jou om voor onderwijs te kiezen? Dat deed ik met behulp van Todaysmeet. De studenten werd gevraagd liever geen reactie te geven dan een balorige/onzin reactie, dit in verband met de validiteit en betrouwbaarheid van de kwalitatieve data.
Bij het openen van de eerste reacties stond: $$$$$ en Deutschland Deutschland uber alles tussen de reacties. Na verwijdering van deze door mijn persoonlijk als niet geldige data bestempeld, bleven over:
- Je kunt met ieder HBO-papiertje aan de bak, overal. Dus Engels is lekker makkelijk.
- Hetgeen wat mij inspireerde was irritatie en het gebrek aan correct basisniveau Engels. Ik wil dat wegwerken bij mijn leerlingen.
- De genen wie mij inspireert zijn mijn ouders. Ze werken allebij in het onderwijs.
Lesgroep 2, ook 2e jaars leraren Engels in opleiding. Hier was 100% per mail op de hoogte gebracht over de #dagvandeleraar. Bij mijn vraag: wie was gisteren op de hoogte van de #dagvandeleraar was wederom 90% niet bekend met het fenomeen. De Todaysmeet werd door 0 personen ingevuld, na mijn uitleg over de ervaring bij de vorige lesgroep.
Tussen 13.30 uur en 15.50 uur (geen lesgroep) ging ik vanzelfsprekend op zoek naar de dozen taart, de bossen bloemen, de rode lopers en het hoempaorkest.
Helaas…. niets gevonden.
Om 15.50 uur startte de laatste fase van mijn guerrillaonderzoek en wetend dat dit deeltijd studenten waren, had ik goede hoop. Kwantitatief was in dit geval 25% niet op de hoogte van de dag van de leraar. In dit geval zijn er in deze klas ook mensen die in een omscholingstraject zitten. De Todaysmeet leverde hier op (bijna alle studenten vulden in), ze zijn te mooi om reacties weg te laten.
- Mij trok niet zozeer het onderwijs maar juist de biologische kant (leraar biologie). Vanuit dat standpunt ben ik gaan kijken naar de mogelijkheden.
- Nu ik een aantal jaar voor de klas sta merk ik dat ik ook vooral de interactie met kinderen heel leuk vind, net als eigen ‘baas’ zijn in de klas.
- Mijn eigen schoolperiode.
- Om kinderen iets bij te brengen en zo een rol te kunnen spelen in hun ontwikkeling.
- Kennisoverdracht en werken met jongeren.
- Mijn vader was mijn inspiratie, hij gaf les en nu ik ook.
- Het zit in het bloed, ineens wist ik het: Ik ga het onderwijs in! Kinderen onderwijzen en eigen enthousiasme in de praktijk weten te brengen.
- Mijn natuurkunde docent op dezelfde school waar ik toen zat en nu zelf werk.
- To make a difference.
- Mijn kleuterjuf, ik wilde ook lesgeven. Het maakte toen nog niet uit in wat. Paardrijden, turnen, kleuterjuf.
- Wat mij inspireerde om leraar te worden is dat je als leraar studenten kan motiveren en inspireren om een vak of iets leuks te vinden.
Maar ook:
- Ja, het was dit of conducteur worden 🙂
Conclusie:
We hebben nog een forse klus te klaren als het gaat om te helpen bij het ontwikkelen van de beroepsidentiteit van voltijd leraren in opleiding. Het denken maar ook het handelen als leraren zit nog niet in hun systeem.
Deeltijd studenten zijn veelal al werkzaam in onderwijs, kennen dus de dag van de leraar en hebben (gezien de reacties) een weloverwogen keuze gemaakt om met de studie te beginnen. Daar hebben wij een nobele taak ons bewust te zijn van de zware studielast en de spagaat over de inhoud die zij nodig hebben en dat wat school hen biedt.
Breder gezien (extra data):
Op Twitter zie ik heel veel leraren in alle schoolsoorten waar de #dagvandeleraar op geen enkele wijze door directie, management of Colleges van Bestuur is aangegrepen eens een (makkelijk) schouderklopje te geven, de waardering uit te spreken en de leraar eens op een voetstuk te plaatsen.
Wanneer er gezegd wordt dat de leraar het verschil maakt, leraren trots op hun beroep moeten zijn en we een beroepsstandaard moeten hebben. Gaat dan niet op: Voor wat hoort wat?
Besturen, CvB’s en directies die op geen enkele wijze deze zeer makkelijke mogelijkheid tot het geven van een schouderklopje hebben aangegrepen, zullen zich hopelijk spijtig achter de oren krabben als de leraren het bijltje erbij neergooien en zeggen nu is het genoeg.
Is het in onderwijs al zo erg gesteld dat zelfs de koekjes uit eigen trommel niet eens meer bij de koffie van de leraren liggen?
NB: Besturen, CVB’s en directies, die (want dat zijn er ook veel) wel aandacht hadden zullen zich vanzelfsprekend niet aangesproken hoeven voelen en gaven het goede voorbeeld. Want ook daar zag ik zulke mooie verslagen van!!!
