Gedeelde smart is halve smart

Hoe het gaat
Het leven kabbelt voort, met nog steeds heftige momenten. Soms heb ik ook gewoon een dag waarvan ik ’s avonds denk: Ging best goed vandaag.
De verplaatsing van slaap- en werkplek draagt in elk geval bij aan een rustiger gevoel en meer eigenheid in huis.

Vrijdag zijn al de kookboeken en boeken over de eetcultuur van Paul, opgehaald door een oud collega (en oud leerling). De boeken krijgen een speciale plek in Brugge, de opleidingsschool voor Marinekoks. Paul heeft daar ruim 10 jaar geleden de aanzet tot herontwerp van de koksopleiding gegeven.
Volgend jaar ga ik daar kijken hoe de boeken erbij staan.

Ik heb mezelf getrakteerd op een foto van Paul op Canvas, die hangt nu samen met de handen aan de muur. Nee, niet boven mijn hoofd en ook niet tegenover mij, aan het voeteneinde.
De eerste paar dagen vond ik het heftig om hem steeds te zien. Nu praat en mopper ik af en toe gewoon tegen de foto.

Door de lockdown is er voor mij eigenlijk niet veel veranderd, ik doe nog steeds hetzelfde als de weken daarvoor. De hele wereld zit opgesloten en ik ben inmiddels ook zo realistisch om te zien dat er mensen zijn die het veel slechter treffen. Zij zijn echt eenzaam. Zo erg is het bij mij nou weer niet, gelukkig. Met Kerstmis komt mijn moeder twee nachten. De kinderen sluiten om en om aan op 1e en 2^e kerstdag. Dus ik ben niet alleen, er wordt gewoon lekker gegeten en we komen de dagen wel door.
Oud&Nieuw ben ik heel wel bewust alleen thuis, tijd voor contemplatie en een potje janken.

Muziek is lastig.
Sinds de crematie heb ik geen muziek meer aan in huis. In de auto kies ik de veilige babbelzenders, maar liefst geen muziek.
Paul en ik hadden echt heel verschillende muzieksmaken, hij hield van Jazz en Klassiek en ik van Pop en Nederlandstalig. Alles wat na 1960 aan popmuziek gemaakt was, vond hij bagger.
De top 2000 liep dan ook altijd uit op welles/nietes en ‘kan er geen echte muziek op’.

Ik hoor van veel mensen dat muziek hen troost, mij (nog) niet.
Heel af en toe probeer ik wat veiligs te beluisteren of ik luister naar muziek die ik nog helemaal niet ken. Maar zelfs dat maakt me op z’n minst natogig.

Nu ligt er dus een massa Kerst CD’s te niksen.
Vanaf de 1^e adventszondag stond bij ons het houten kistje met de kerstmuziek in de huiskamer. De hele dag speelde er dus muziek. Vaak vond ik het vreselijke muziek. Ik hou bijvoorbeeld helemaal niet van zwaar klassiek en zeker niet als er heel veel violen in voorkomen (kattengejank).

Doorbijten?
Toch doe ik nu wat vaker een poging om in elk geval mijn oren de kost te geven en dan de emoties maar laten komen.
Vanmorgen luisterde ik naar de podcast van Bertus Meijer, een Kerstverhaal van Jelte van der Koo, waarin de dieren in het bos, de Vos (die denk ik dood was), zo misten

Nog geen half uur later vroeg Dico Krommenhoek of hij me wat mocht sturen. Hij mailde me een pianostuk getiteld Denin.
Fijn om naar te luisteren en ik ben geraakt door het feit dat het speciaal voor Karin was. Dank jewel Dico!
Ik mag het van hem delen.

Met kleine stapjes weer aan de muziek dus.
Maar echt,  bij deze van Daniel Lohues hou ik het niet droog!

Op naar 2021
Ik ben blij dat het jaar er bijna opzit, 2020 was een rotjaar, niet alleen voor mij, maar voor heel erg veel mensen.
Op naar een beter 2021…echt veel slechter kan het niet worden.
Daarom maakte ik deze kerstkaart (digitaal), ik heb er circa 50 met de hand getekend en verstuurd.
Maak er mooie dagen van met elkaar en leef alsof het je laatste dag is.